4η Θεσσαλική Ορειβατική Συνάντηση

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η 4η Θεσσαλική Ορειβατική Συνάντηση, το διήμερο 26-27 Σεπτέμβρη στα Άγραφα στην περιοχή της λίμνης Πλαστήρα, που οργάνωσε ο  Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Καρδίτσας (ΕΟΣΚ) με  συνδιοργανωτές την Περιφέρεια Θεσσαλίας (Περιφερειακή Ενότητα Καρδίτσας), τον Δήμο Λίμνης Πλαστήρα και το Επιμελητήριο Καρδίτσας.
Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, ορειβάτες, πεζοπόροι και φυσιολάτρες από όλη τη Θεσσαλία, και όχι μόνο, συγκεντρώθηκαν στον τόπο της συνάντησης, στο Ορειβατικό Καταφύγιο «Ελατάκος» στους πρόποδες της ‘’Κοιμωμένης των Αγράφων’’ για την μεγάλη γιορτή της ορειβασίας που κλείνει φέτος τον πρώτο της κύκλο.
Από το Σάββατο το πρωί άρχισαν να καταφτάνουν οι πρώτοι ορειβάτες στην υποδοχή στη θέση Μελίσσι,  μετά το φράγμα του Μέγδοβα  και αψηφώντας  την δυνατή βροχή ξεκίνησαν την πεζοπορία μέχρι το καταφύγιο. Μέχρι το βράδυ που συνεχίστηκε η προσέλευση η συμμετοχή έφτασε στα 110 άτομα. 
 Με την άφιξη στο καταφύγιο και την  ζεστή υποδοχή από τους εθελοντές-μέλη του ΕΟΣΚ με τσίπουρο με  λουκούμι και με αναμνηστικό-έκπληξη στήθηκαν τα αντίσκηνα και αφού σερβιρίστηκε δείπνο με τοπικά προϊόντα, προσφορά του Επιμελητήριου και των χορηγών, ξεκίνησαν οι προγραμματισμένες εκδηλώσεις.
 Το καλωσόρισμα από τους διοργανωτές έγινε από τον πρόεδρο του ΕΟΣΚ  Παντελή Μανώλη και τον πρόεδρο του Επιμελητηρίου Ηλία Αντωνίου, ακολούθησαν σύντομοι χαιρετισμοί από τους εκπροσώπους των συλλόγων που παρευρίσκονταν και ακολούθησε παρουσίαση  με θέμα «Τα μονοπάτια των Αγράφων και η ανάδειξη τους» από τον έφορο μονοπατιών του ΕΟΣΚ Αποστόλη Παντελή και παρουσίαση-συζήτηση με θέμα «Υποβάθμιση του ορεινού όγκου-προοπτικές ήπιας ανάπτυξης και ο ρόλος των ορειβατικών συλλόγων» από τον Χρήστο Φασούλα πρώην πρόεδρο του ΕΟΣΚ. Στη συνέχεια προβλήθηκε η ταινία μικρού μήκους ‘’Από την Πίνδο στον Όλυμπο’’ του μεγάλου Καρδιτσιώτη, επίτιμο πρόεδρο του συλλόγου Δημήτρη Κουσιά. Η βραδιά έκλεισε με….. πολύ μουσική από τους φίλους Γιώργο Κουτή με την κιθάρα του και  Ξένια Τσέλιγκα  με το ακορντεόν της.

Την Κυριακή το πρωί, με σύμμαχο τον καλό καιρό, συνεχίστηκε η προσέλευση και ο αριθμός των συμμετεχόντων ξεπέρασε αισίως τους 240 και ξεκίνησε ο δεύτερος κύκλος του προγράμματος που περιελάμβανε πεζοπορίες στις κοντινές κορφές Μπορλέρο (2016μ), Σουφλιστάρα (1765μ), Πετσαλούδα (1771μ) αλλά και πεζοπορία μέχρι την εκπληκτική θέση Μπαλκόνι όπου έχεις το απόκρημνο φαράγγι Κερεντάν στα πόδια σου, πεζοπορία μέχρι την θέση ‘’Πόρτα Αγράφων’’ αλλά και επίσκεψη στην σπηλιά του Γάκη με συνοδεία  του σπηλαιολόγου Λάμπρου Μακροστέργιου από τον Σπηλαιολογικό όμιλο Καρδίτσας.
Tο μεσημέρι συγκέντρωση ξανά στο καταφύγιο, μικρή συνδιάσκεψη από τους εκπροσώπους των συλλόγων για απολογισμό της συνάντησης και σχέδια για τις επόμενες κοινές δράσεις και αρχίζει η διαδικασία της κατάβασης αφού προηγήθηκε κέρασμα με τοπικά προϊόντα (υποβρύχιο με μέλι και κρασί) ανανεώνοντας το ραντεβού για την επόμενη 5η Θεσσαλική Ορειβατική Συνάντηση.
  
Ο ΕΟΣΚ ευχαριστεί θερμά όλους όσους συνετέλεσαν στην πετυχημένη υλοποίηση της 4ης ΘΟΣ:  

Κατ αρχήν τους συνδιοργανωτές, Περιφέρεια Θεσσαλίας (Περιφερειακή Ενότητα Καρδίτσας), Δήμο Λίμνης Πλαστήρα και Επιμελητήριο Καρδίτσας, που από την πρώτη στιγμή είδαν με πολύ θετική ματιά αυτή τη συνάντηση και βοήθησαν στα μέγιστα για να οργανωθεί.

Τους υποστηρικτές συλλόγους, Σπηλαιολογικό Όμιλο Καρδίτσας, Λέσχη 4Χ4 Καρδίτσας, Ραδιολέσχη Καρδίτσας και Ελληνική Ομάδα Διάσωσης (παράρτημα Καρδίτσας) για την βοήθεια στην διοργάνωση.
Τους χορηγούς: Έξαρχος κρεατοσκευάσματα, ΘΕΟΝΗ Φυσικό Μεταλλικό Νερό, Αχιλλέας Παπαμιχαήλ-Βεργίνα- Husband, GAS-OILΤσιόπουλος, Αρτοσκευάσματα Ζαχαρή, Μύλοι Πυρροτζέλλο, Συνεταιριστική Γαλακτοβιομηχανία Τρικάλων «ΤΡΙΚΚΗ», Βότανα- Τσάι του βουνού evosmo, 3π σαλάτες, Αρτοποιεία Διαλεχτό, Ciao Espresso Bar. Σπύρος Μελισσός καφεκοπτείο, Βάιος Παππάς  μέλι, Αποστόλης Ψημμένος  χαρτικά - πλαστικά, ΚΤΕΛ Καρδίτσας  μεταφορές, Βασίλης Τσικρικάς  Ηχητικά, Θωμάς Βαγενάς  πινακίδες σήμανσης, Δημιουργία εκτυπώσεις και τους  Πολιτιστικούς Συλλόγους Αμαράντου, Κέδρου και Γεωργικού για την βοήθεια τους.

   Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστήριο και για τα μέλη και τους φίλους του ΕΟΣΚ για τις πολλές ώρες εθελοντικής εργασίας που απαιτήθηκαν για να γίνει η φετινή  4η Θεσσαλική Ορειβατική Συνάντηση η οποία φέτος κλείνει  τον πρώτο της κύκλο στις περιφερειακές ενότητες της Θεσσαλίας.

 Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Καρδίτσας (ΕΟΣΚ)


Ετικέτες , , , , , , , ,

4η Θεσσαλική Ορειβατική Συνάντηση



      Ο θεσμός της Θεσσαλικής Ορειβατικής Συνάντησης, διανύει τον τέταρτο χρόνο του και είναι αφορμή για την σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των ορειβατικών συλλόγων και εδραιώνει συνεργασίες σε πολλούς τομείς. Σκοπός είναι πάντα η ανάπτυξη των αθλητικών και άλλων δραστηριοτήτων που είναι άμεσα συνδεδεμένα με τον ορεινό όγκο.
     Ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Καρδίτσας (ΕΟΣΚ) έχει την τιμή να είναι ο διοργανωτής της φετινής 4ης Θεσσαλικής Ορειβατικής Συνάντησης, με συνδιοργανωτές την Περιφέρεια Θεσσαλίας (Περιφερειακή Ενότητα Καρδίτσας), τον Δήμο Λίμνης Πλαστήρα και το Επιμελητήριο Καρδίτσας, που θα πραγματοποιηθεί στις 26 και 27 Σεπτεμβρίου, πάνω από την λίμνη Πλαστήρα, στον  περιβάλλοντα χώρο του καταφυγίου ‘’Ελατάκος’’, στον ορεινό όγκο της Κοιμωμένης των Αγράφων.
    Αναμένεται να συμμετάσχουν στη συνάντηση, τα μέλη από τους ορειβατικούς και φυσιολατρικούς συλλόγους της Θεσσαλίας, όπως και από άλλες κοντινές περιοχές (Λαμία, Καρπενήσι, Γρεβενά, Κατερίνη) αλλά και μεμονωμένοι ορειβάτες, πεζοπόροι και φυσιολάτρες  με αριθμό συμμετεχόντων  περίπου τους 250 με 300.
    Το πρόγραμμα δραστηριοτήτων περιλαμβάνει γνωριμία με τις δυνατότητες της περιοχής, παρουσιάσεις με θέματα περιβαλλοντικά, ανάδειξης-σήμανσης-διάνοιξης πεζοπορικών διαδρομών, δασοπροστασίας, συζητήσεις με θέματα όπως η δυνατότητα συμβολής των ορειβατικών συλλόγων στην ήπια τουριστική ανάπτυξη των ορεινών περιοχών και άλλα ζητήματα που αφορούν τον ορεινό όγκο.




ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Σάββατο 26 Σεπτέμβρη

o   10:00 - 17:00  ΥΠΟΔΟΧΗ, θέση Μελίσσι (Κεντρική Άσφαλτος, 2.5 χλμ μετά το φράγμα του Μέγδοβα)

Η ανάβαση μέχρι το καταφύγιο  «Ελατάκος» από την υποδοχή «θέση Μελίσσι», από πολύ καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι «Κ1» (σήμανση με κόκκινο ρόμβο σε κίτρινο τετράγωνο), μέσω του οικισμού Ζυγογιαννέικα (Κέδρος), είναι περίπου 2 ώρες.
Όσοι θα έρθουν με ποδήλατα (μόνο βουνού προτείνουμε) θα ακολουθήσουν την διαδρομή: Μελίσσι  – καταφύγιο Ελατάκος (3χλμ άσφαλτος και 4χλμ χώμα).

 o   17:00    Οργανωμένη ανάβαση από τη θέση Μελίσσι μέχρι το καταφύγιο «Ελατάκος», με   συνοδεία  οδηγών του ΕΟΣΚ
o   19.00    Συγκέντρωση, προβολή ταινίας μικρού μήκους
o   19:30    Χαιρετισμοί
o   20:00   Παρουσίαση –συζήτηση με θέμα «Τα μονοπάτια των Αγράφων και η ανάδειξη τους»
o   20:30   Παρουσίαση  –συζήτηση με θέμα «Υποβάθμιση του ορεινού και ο ρόλος των ορειβατικών συλλόγων – προοπτικές ήπιας ανάπτυξης»
o   21:00   Δείπνο με τοπικά προϊόντα
o   22:00  Μουσική βραδιά
o   00:30  Λήξη εκδηλώσεων




Κυριακή 27 Σεπτέμβρη

o   06:30 - 08:00  Πρωινό
o   07:00   Αναχώρηση της ομάδας ανάβασης για την κορυφή Μπορλέρο (2016μ), με συνοδεία οδηγού του ΕΟΣΚ (2,5 ώρες ανάβαση, μέτριας δυσκολίας)
o  08:30    Αναχώρηση της ομάδας ανάβασης για την Πόρτα Αγράφων και την κορυφή Σουφλιστάρα (1780μ), με συνοδεία οδηγού του ΕΟΣΚ (1,5 ώρα ανάβασης, εύκολο)
o  08:30 Αναχώρηση της πεζοπορικής ομάδας για την θέση «Μπαλκόνι» μέσω Περδικόβρυσης, σε μονοπάτι χωρίς σήμανση με συνοδεία οδηγού του ΕΟΣΚ (1 ώρα πεζοπορία, εύκολο)
o  08:30 Αναχώρηση της ομάδας για την σπηλιά Γάκη, με συνοδεία  σπηλαιολόγου του Σπηλαιολογικού Ομίλου Καρδίτσας και οδηγού του ΕΟΣΚ. Η διαδρομή είναι περίπου 2 ώρες μέχρι την σπηλιά και μετά την σπηλιά περίπου 1 ώρα μέχρι την κεντρική άσφαλτο στην διασταύρωση για Καρβασαρά
o  08:30 Αναχώρηση της ποδηλατικής ομάδας για την διαδρομή: Ελατάκος – Παρατηρητήριο – Μέγδοβας – Φράγμα – Μελίσσι (15 χλμ χωμάτινα και 3 άσφαλτος) με συνοδεία οδηγών του ΕΟΣΚ
o 11:00  Αναχώρηση της δεύτερης ομάδας ανάβασης για την Πόρτα Αγράφων και την κορυφή Σουφλιστάρα (1780μ), με συνοδεία οδηγού του ΕΟΣΚ (1,5 ώρα ανάβασης, εύκολο)

 
Για όσους επιλέξουν να έρθουν την Κυριακή

o   07.00 - 08.30  ΥΠΟΔΟΧΗ, θέση Μελίσσι ( Κεντρική Άσφαλτος)
o   08.30 Ανάβαση μέχρι το καταφύγιο  «Ελατάκος», στη συνέχεια προτείνεται ανάβαση στην κορυφή Σουφλιστάρα (1780μ), με  συνοδεία οδηγού του ΕΟΣΚ

Η κατάβαση από το καταφύγιο «Ελατάκος» μέχρι την θέση Μελίσσι (κεντρική άσφαλτος) μπορεί να γίνει:

·        από τα ίδια («μονοπάτι «Κ1»),

·        εναλλακτικά από το μονοπάτι «Κ1» και στη συνέχεια από το «Κ11» (σήμανση με κόκκινο κύκλο σε κίτρινο τετράγωνο) μέσω ‘’Παρατηρητηρίου’’, μέχρι τη θέση «Αλωνάκι» στην κεντρική άσφαλτο, 1200 μέτρα από τη θέση Μελίσσι


Η κατάβαση από την κορυφή Μπορλέρο (για όσους διαθέτουν λεωφορείο), μπορεί να γίνει συνεχίζοντας το μονοπάτι Κ1, μέχρι τον οικισμό «Έλατος Ευρυτανίας» 

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
 
·          Ο δρόμος που οδηγεί στο καταφύγιο θα είναι κλειστός, για το διήμερο της συνάντησης (μόνο τα ποδήλατα και τα οχήματα υποστήριξης του ΕΟΣΚ επιτρέπονται).


·          Παρακαλούμε οι συμμετέχοντες να ακολουθούν τις οδηγίες των εθελοντών του ΕΟΣΚ στην υποδοχή και στον χώρο συγκέντρωσης, για να ελαχιστοποιηθούν οι επιπτώσεις στην περιοχή.


·          Η κατασκήνωση θα στηθεί στον χώρο γύρω απ το καταφύγιο με σκηνές και εξοπλισμό που θα φέρει μαζί του ο καθένας ατομικά.


·          Το Σάββατο είναι δυνατή η μεταφορά υλικών (αντίσκηνα κλπ) από την ΥΠΟΔΟΧΗ, θέση Μελίσσι (Κεντρική Άσφαλτος) στο καταφύγιο ‘’Ελατάκος’’ με δρομολόγιο στις 17:00. Τα υλικά θα τα κατεβάσουν οι ορειβάτες.


·          Λεπτομερείς πληροφορίες και σκαρίφημα χάρτη της περιοχής με όλα τα προαναφερόμενα σημεία θα είναι διαθέσιμα στην υποδοχή.


·          Στον χώρο κατασκήνωση ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ το άναμμα φωτιάς!


·          Το νερό στις βρύσες της κατασκήνωσης ΔΕΝ είναι πόσιμο. Νερό πόσιμο υπάρχει στην Περδικόβρυση, σε 700 μέτρα (15 λεπτά), μετά το καταφύγιο.


·          Στην γραμματεία θα είναι διαθέσιμα εργαλεία για διαμόρφωση του εδάφους για τοποθέτηση των αντίσκηνων.


·          Το δείπνο του Σαββάτου και το πρωινό της Κυριακής θα είναι, αποκλειστικά με τοπικά προϊόντα, προσφορά του ΕΟΣΚ και των χορηγών.


·          Δεν θα διατίθενται  πλαστικά πιάτα και μαχαιροπήρουνα (για ευνόητους λόγους). Κάθε ορειβάτης πρέπει να φροντίσει να έχει τα ατομικά του σκεύη φαγητού.


·          Στον χώρο του bar θα διατίθενται επιπλέον: Καφέδες, τσάι, χυμοί, αναψυκτικά, σνακ, οινοπνευματώδη και νερό εμφιαλωμένο.

·          Όλες οι δραστηριότητες, συγκέντρωση, δείπνο, διαμονή, κλπ είναι υπαίθριες, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να επηρεαστούν από τις καιρικές συνθήκες, γι αυτό ας είμαστε προετοιμασμένοι!

·          Για οποιαδήποτε πληροφορία ή απορία στα τηλέφωνα 6974110853, 6977394752 και 6973695595 και στην συχνότητα 146,925 VHF.

                           


                            http//eoskarditsas.blogspot.com

                            e-mail : eoskarditsas@yahoo.gr


  
 

Ετικέτες , , , , ,

IMG_0717
Όλυμπος 2015
Το Τριήμερο 28-29-30 Αυγούστου, το πρόγραμμα του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Καρδίτσας (ΕΟΣΚ) έγραφε ανάβαση στον Όλυμπο, όνειρο κάθε πεζοπόρου και ορειβάτη να ανέβει στο μυθικό βουνό. Δύο μήνες πριν άρχισαν οι προετοιμασίες και η οργάνωση, από τον συντονιστή της ανάβασης και πρόεδρο του συλλόγου Παντελή Μανώλη, οι κρατήσεις στα δυο καταφύγια που θα διανυκτερεύαμε, οι συναντήσεις της ομάδας, οι οδηγίες για τα υλικά και τον εξοπλισμό, μιας και για τους περισσότερους από εμάς ήταν η πρώτη μας δύσκολη ανάβαση.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ: Ραντεβού στο Λιτόχωρο με την υπόλοιπη ομάδα, γεμίζουμε τους ασκούς μας με αρκετό νερό και ξεκινάμε με τα αυτοκίνητα για τη «Γκορτσιά». Μετά από μία σύντομη όμορφη διαδρομή φτάνουμε, αφήνουμε τα αυτοκίνητα, φοράμε τα ορειβατικά παπούτσια, φορτωνόμαστε με τα σακίδια μας, ρυθμίζουμε τα μπατόν και σιγά-σιγά ξεκινάμε. Το μονοπάτι ευδιάκριτο, το τοπίο μαγευτικό, ξεχωριστό. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι εδώ κατοικούσαν οι δώδεκα Θεοί του Ολύμπου! Οι σφυγμοί ανεβαίνουν καθώς ανηφορίζεις, μέχρι που φτάνεις στη θέση «Μπάρμπα» για την πρώτη ξεκούραση. Το μονοπάτι συνεχίζει στο ίδιο όμορφο περιβάλλον, οι οξιές διαδέχονται τα πανύψηλα ρόμπολα, μόνο που γίνεται περισσότερο ανηφορικό. Μία σύντομη στάση στα «Παγκάκια» και ξεκινάμε για τη μεγάλη ανηφόρα μέχρι το καταφύγιο «Πετρόστρουγγα».
IMG_0231Φτάνουμε στο καταφύγιο, μερικοί στήνουν τις σκηνές, οι υπόλοιποι τακτοποιούνται μέσα στο καταφύγιο. Η πρώτη φορά που κάποιος περνάει τη νύχτα σε καταφύγιο πραγματικά μένει αξέχαστη: Το τυπικό φαγητό ορειβατών: φασολάδα ή σούπα (κοτόσουπα ή χορτόσουπα) που επιβάλλεται να δοκιμάσεις μαζί με ψωμάκι και χωριάτικη. Βέβαια, τελευταία αναβαθμίστηκε συμπεριλαμβάνοντας μακαρόνια με κιμά ή με σάλτσα, ρύζι με κοτόπουλο ή λουκάνικο. Κρασί ή μπύρα κατά βούληση!! Απαραίτητο αξεσουάρ για να κοιμηθείς το βράδυ, οι ωτοασπίδες!

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ: Πολύ πρωινό ξύπνημα, για να απολαύσεις μία ανατολή, σίγουρα από τις ωραιότερες της ζωής σου. Ο ήλιος βγήκε από τον Άθω και μέσα σε λίγα λεπτά πλημμύρισε κυριολεκτικά όλη την πλάση με εκτυφλωτικό φως! Στα γρήγορα ένα πρωινό, αναμνηστική φωτογραφία και ξεκινάμε για το οροπέδιο των Μουσών. Στην αρχή το τοπίο είναι ίδιο όπως την προηγούμενη, μετά από λίγο όμως τα δέντρα αρχίζουν να αραιώνουν και ο ήλιος αρχίζει να σε αγγίζει γλυκά στην αρχή, βασανιστικά μετά από λίγο. Ανηφορίζεις σιγά –σιγά, μέχρι που το περιβάλλον γύρω σου μεταμορφώνεται εντελώς: τη θέση των δέντρων εδώ και ώρα έχουν λάβει μικροί θάμνοι, οι οποίοι δίνουν τη σειρά τους σε πετρώδεις ανηφόρες. Φτάνεις στην κορυφή και βλέπεις τον περίφημο «Λαιμό». Σύντομη στάση και συνεχίζουμε, κατεβαίνοντας λιγάκι αυτή τη φορά, διασχίζοντάς τον.
Πανέμορφο περιβάλλον εκατέρωθεν, δεν ξέρεις προς τα πού να πρωτοκοιτάξεις! Συνεχίζεις ανηφορικά στη «Σκούρτα», διαδρομή δύσκολη και τα δίλεπτα του ορειβάτη είναι όλο και συχνότερα αναγκαία, μέχρι που επιτέλους φτάνεις στο πέρασμα του Γιόσου, και στο οροπέδιο των Μουσών, όπου και πάλι το τοπίο μεταμορφώνεται σε ένα αλπικό λιβάδι, στο οποίο τρέχουν ή ξεκουράζονται τα αγριοκάτσικα της περιοχής. Το μονοπάτι πλέον έχει γίνει σχεδόν δρόμος και αισθάνεσαι ότι μπορείς να ανασάνεις ελεύθερα, γιατί έχεις διανύσει το μεγαλύτερο και δυσκολότερο μέρος της διαδρομής. Στο τέλος του οροπεδίου δεσπόζει ο «θρόνος του Δία» και ειλικρινά αισθάνεσαι δέος που είσαι τόσο κοντά και βλέπεις ιδίοις όμμασι αυτό που χρόνια έβλεπες σε φωτογραφίες. Φαντάζεσαι τον Δία να κάθεται επιβλητικός στον θρόνο του, οι υπόλοιποι θεοί να τριγυρίζουν και να κουβεντιάζουν στο οροπέδιο και σε έναν κύκλο τις Μούσες να χορεύουν και να τραγουδούν.
Από εδώ και πέρα το μονοπάτι χωρίζει στα δύο: αριστερά στο καταφύγιο του «Κάκκαλου», δεξιά και λίγο πιο πέρα του «Γιόσου Αποστολίδη». Φτάνουμε ασθμαίνοντας το μεσημέρι στο δεύτερο, τακτοποιούμε τα πράγματά μας, στήνουν οι υπόλοιποι τις σκηνές και αρχίζει η μεσημεριανή ξεκούραση. Το απόγευμα οι πιο τολμηροί θα ανέβουν στην κορυφή (Μύτικας, 2918), εγώ δεν θα ανέβω αλλά θέλω να δω τα «Ζωνάρια» και να φτάσω μέχρι το «Λούκι», για να το δω από κοντά. Η διαδρομή μέχρι το «Λούκι» σε προετοιμάζει για την ανάβαση στον Μύτικα ή για κατάβαση στη διαδρομή «Ζωνάρια». Περνάς τα «Ζωνάρια» του «Θρόνου», στρίβεις και το βλέπεις: το λούκι του «Θρόνου» και το λούκι του «Μύτικα». Στα αριστερά σου γκρεμός ατελείωτος και απειλητικός, δεξιά σου το λούκι. Οι τολμηροί συνεχίζουν, φορούν τα κράνη για την ανάβαση, οι υπόλοιποι μένουμε και αγναντεύουμε την υπέροχη θέα που φτάνει μέχρι και τις ακτές της Χαλκιδικής.


Μετά από λίγο ο ήλιος δύει πίσω από την κορυφή και αρχίζει δυνατός αέρας, οπότε αποφασίζουμε να γυρίσουμε στο καταφύγιο, αφού πρώτα κάνουμε μία στάση στα «Καζάνια» για να απολαύσουμε τη δύση του ηλίου και τον «κυματισμό» των οροσειρών από κάτω μας. Τον ήλιο της Δύσης διαδέχεται η Πανσέληνος της Ανατολής. Το οροπέδιο των «Μουσών» σίγουρα έχει εμπνεύσει όλους τους τομείς της τέχνης: ποίηση, λογοτεχνία, ζωγραφική, μουσική, φωτογραφία… Τα λόγια είναι περιττά, από τη μία τα χρώματα της δύσης και από την άλλη η αυγουστιάτικη πανσέληνος που φωτίζει το οροπέδιο. Εύκολα κανείς καταλαβαίνει γιατί ονομάζεται «οροπέδιο των ΜΟΥΣΩΝ».
IMG_0645
Επιστρέφουμε στο καταφύγιο μαγεμένοι. Το καταφύγιο είναι κατάμεστο, δεν νομίζω να χωράει ούτε έναν επισκέπτη παραπάνω. Οι φατσούλες γύρω μας χαμογελαστές, όπως και η ομάδα του ΕΟΣ Καρδίτσας, που ήδη γνωρίζει πολλούς από τους επισκέπτες του καταφύγιου. Τελειώνουμε το φαγητό μας και βγαίνουμε έξω να απολαύσουμε την πανσέληνο. Το κρύο και ο αέρας όμως θερίζουν, οπότε επιστρέφουμε για ξεκούραση και αναβάλλεται η ανάβαση με το αυγουστιάτικο φεγγάρι για την επόμενη στον προφήτη Ηλία.

IMG_0712
IMG_0715
ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ: Η ημέρα της επιστροφής έφτασε. Μετά το πρωινό, ετοιμαστήκαμε και ξεκινήσαμε για την κορυφή του προφήτη Ηλία. Φυσάει αέρας, εδώ είναι ο Όλυμπος μας θυμίζει, αλλά δεν πτοούμαστε. Ανεβαίνουμε εύκολα και φτάνουμε στο πετρόχτιστο εκκλησάκι. Μικρό και εντυπωσιακό. Εδώ, στα 2803 μέτρα, στην κατοικία των Ολύμπιων θεών υπάρχει και ένα μνημείο της Ορθόδοξης εκκλησίας. Ανάψαμε το κεράκι μας, αγναντέψαμε τη θέα, βγάλαμε φωτογραφίες και κατεβήκαμε. Πήραμε τα πράγματά μας και μετά από σύντομη επίσκεψη στο καταφύγιο του Κάκκαλου πήραμε το γνώριμο πλέον μονοπάτι της κατάβασης. Ανάμεικτα συναισθήματα, αισθάνεσαι την ενέργεια του βουνού να σε πλημμυρίζει και κατεβαίνοντας αισθάνεσαι την κούραση να σε καταβάλλει. Από εδώ και πέρα, ο δρόμος της επιστροφής μας είναι γνώριμος.
Ο Ορειβατικός Σύλλογος Καρδίτσας στον Όλυμπο
ΔΕΥΤΕΡΑ 31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ (ΕΠΙΛΟΓΟΣ): Η πρώτη ανάβαση στον Όλυμπο, είτε φτάσεις στην κορυφή είτε όχι, είναι μία εμπειρία που σου μένει αξέχαστη. Η διαδρομή μέσα στο δάσος με τα ρόμπολα, τα πεύκα και τις οξιές, τα χιλιοπατημένα μονοπάτια, οι επιβλητικές χαράδρες και οι απότομες πλαγιές, ο καθαρός αέρας και η ησυχία του βουνού, οι πολύχρωμες πεταλούδες και τα ταλαιπωρημένα μουλάρια, ο σύντομος διάλογος με κάθε πεζοπόρο – ορειβάτη κάθε ηλικίας και εθνικότητας, η δικαίωση της φήμης της ελληνικής φιλοξενίας που παρέχουν τα (αναβαθμισμένα πλέον) καταφύγια και κυρίως η ενέργεια που σου δίνει αυτό το μυθικό βουνό, σίγουρα επιβεβαιώνουν την εκτίμηση αυτή.
Ο Όλυμπος είναι ένα βουνό με παγκόσμια φήμη όχι μόνο για τη σχέση του με την ελληνική μυθολογία αλλά και για την ποικιλία των τοπίων: δασώδεις περιοχές, αλπικά λιβάδια, πέτρινες χαράδρες, απότομες και ψιλές κορυφές σε τόσο κοντινή απόσταση από τη θάλασσα δικαιώνουν την επιλογή όλων αυτών που επιλέγουν να τον επισκεφτούν σε κάθε εποχή του έτους. Η ομορφιά της ελληνικής φύσης έχει υμνηθεί από πολλούς ποιητές μας. Αρκεί μία μόνο επίσκεψη για να πείσει και τον πιο απαιτητικό. Βέβαια, μία μόνο επίσκεψη δεν είναι ποτέ αρκετή, γι’ αυτό δίνουμε ραντεβού για την επόμενη χρονιά..
Ο Όλυμπος, λοιπόν, είναι πάντα εκεί και μας περιμένει να γνωρίσουμε από κοντά τις ομορφιές του αλλά και να γνωρίσουμε καλά τον εαυτό μας, να αντιληφθούμε τα όρια μας και να πράξουμε αναλόγως. Το βουνό αυτό αλλά και γενικότερα δεν συγχωρεί «μαγκιές» και απερισκεψίες, όπως χαρακτηριστικά μου είπε ένας φίλος, γιατί πολλοί ορειβάτες έχουν χάσει τη ζωή τους. Απρόβλεπτος αλλά και προσιτός, το μόνο που ζητάει ως αντάλλαγμα είναι σεβασμός στη φύση, στο περιβάλλον, στον εαυτό μας, στις δυνάμεις μας και στην ομάδα μας.
Εις το επανιδείν!
Για όσους θέλουν να ζήσουν παρόμοιες και μεγαλύτερες συγκινήσεις, αλλά και να χαρούν τα βουνά μας με ασφάλεια, ο ΕΟΣΚ διοργανώνει όλον το χρόνο παρόμοιες δραστηριότητες. Περισσότερες πληροφορίες για τη δράση του συλλόγου και τις δραστηριότητες του στα τηλέφωνα 6973695595 και 6974110853 και στο http://eoskarditsas.blogspot.com
Σοφία Δελήτσικα (μέλος του ΕΟΣΚ)

Ετικέτες , , ,


Στη λίμνη Πλαστήρα η 4η Θεσσαλική Ορειβατική Συνάντηση


    Στην πανέμορφη λίμνη Πλαστήρα θα πραγματοποιηθεί, το διήμερο 26 και 27 Σεπτέμβρη, η φετινή, 4η στη σειρά, Θεσσαλική Ορειβατική Συνάντηση, με διοργανωτή τον  Ελληνικό Ορειβατικό Σύλλογο Καρδίτσας (ΕΟΣΚ) και συνδιοργανωτές και συμπαραστάτες την Περιφέρεια Θεσσαλίας, τον Δήμο Λίμνης Πλαστήρα και το Επιμελητήριο Καρδίτσας.

   Ο θεσμός της Θεσσαλικής Ορειβατικής Συνάντησης, διανύει τον τέταρτο χρόνο του, και είναι αφορμή  για την σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των ορειβατικών συλλόγων και για να εδραιώσει συνεργασίες σε πολλούς τομείς, με σκοπό  πάντα την ανάπτυξη των αθλητικών και άλλων δραστηριοτήτων που είναι άμεσα συνδεδεμένες με τον ορεινό όγκο.
    Στη συνάντηση αναμένεται να συμμετάσχουν, τα μέλη από 16 ορειβατικούς και φυσιολατρικούς συλλόγους της Θεσσαλίας αλλά και από άλλες κοντινές περιοχές (Λαμία, Καρπενήσι, Κατερίνη) αλλά και μεμονωμένοι ορειβάτες, πεζοπόροι και φυσιολάτρες  με αριθμό συμμετεχόντων  περίπου τους 350 με 400.
  Το πρόγραμμα της συνάντησης περιλαμβάνει γνωριμία με τις  δυνατότητες της περιοχής, αρκετές πεζοπορίες διαφόρων ωρών και δυσκολιών, επισκέψεις σε σπήλαια της περιοχής, ορεινή ποδηλασία αλλά  και παρουσιάσεις με θέματα διάνοιξης - σήμανσης - ανάδειξης πεζοπορικών διαδρομών, με θέματα περιβαλλοντικά και δασοπροστασίας, ενδιαφέρουσες συζητήσεις με συμμετοχή τοπικών παραγόντων με θέματα όπως η δυνατότητα συμβολής των ορειβατικών συλλόγων στην ήπια τουριστική ανάπτυξη των ορεινών περιοχών αλλά και άλλα ζητήματα που αφορούν τον ορεινό όγκο.

   Περισσότερες πληροφορίες για την συνάντηση στα τηλέφωνα:,  6974110853, 6977394752 και  6973695595

Ετικέτες , , , ,

Δέκα μέρες στις Άλπεις


Ανάβαση στο Mont Blanc, την ψηλότερη κορυφή των Άλπεων. Ήταν μια παλιά επιθυμία, κάτι σαν όνειρο, ίσως το όνειρο κάθε ορειβάτη. Κάθε φορά που έφτανε κοντά στην πραγματοποίηση κάποιο εμπόδιο το ανέβαλλε. Ώσπου, Δεκέμβρη του 14 –έξη μήνες νωρίτερα, κλείνει το αεροπορικό εισιτήριο για Γενεύη και ό, τι γίνει. Στην πρόσκληση μπόρεσε να ανταποκριθεί μόνο ο φίλος Βασίλης, παρά τα μύρια οικονομικά προβλήματα. Εξ άλλου δεν θα την βγάζαμε πλουσιοπάροχα, τυρί, ντομάτα, ελιά και αντίσκηνο… 

( δεξιά η ψηλότερη κορυφή Mont Blanc 4810m., στο κέντρο ο παγετώνας Mer de Glace - θάλασσα πάγου- και αριστερά ο παγετώνας Le Tour. η φωτό είναι τραβηγμένη πάνω απο τις λευκές λίμνες - lacs Blanches)

Το Mont Blanc (Λευκό Όρος), είναι ένας μεγάλος ορεινός όγκος των Δυτικών Άλπεων. Περιλαμβάνει την ψηλότερη κορυφή της Ευρώπης με ύψος 4.810 μ. Η κορυφή βρίσκεται στο γαλλικό έδαφος, ενώ ολόκληρο το βουνό βρίσκεται στα σύνορα τριών κρατών: της Γαλλίας, της Ελβετίας και της Ιταλίας. Έχει προσανατολισμό από ΝΔ προς ΒΑ και χωρίζεται από βαθιές και απότομες χαράδρες. Εξαιτίας του μεγάλου ύψους του ορεινού αυτού όγκου, το μεγαλύτερο μέρος του καλύπτεται από χιόνι και πάγους. Το σχήμα του όρους μοιάζει με τραπέζι, με μήκος 50 χλμ. και μέσο πλάτος 15 χλμ. Οι τρεις πόλεις που περιβάλλουν το Mont Blanc είναι η Courmayeur στην κοιλάδα της Αόστας στην Ιταλία, και οι πόλεις Saint-Gervais-les-Bains και Chamonix (Σαμονί) στην περιοχή Haute-Savoie στην Γαλλία. Την κύρια πλουτοπαραγωγική πηγή του βουνού αποτελεί ο τουρισμός. Πράγματι, οι απότομες πλαγιές του αποτελούν πόλο έλξης για τους ορειβάτες όλου του κόσμου, που ξεκινούν από τα ξενοδοχεία που υπάρχουν στις πόλεις που το περιβάλλουν, με σκοπό να κατακτήσουν τις κορυφές του. Γι' αυτό το λόγο έχει κατασκευαστεί και εναέριος σιδηρόδρομος, που ανεβάζει τους τουρίστες σε ύψος 2.665 μ. Το νέο τούνελ μεταξύ Γαλλίας και Ιταλίας, εκτός του ότι συντομεύει την απόσταση μεταξύ των δύο χωρών, συντελεί και στην τουριστική ανάπτυξη του βουνού. Η πρώτη καταγεγραμμένη ανάβαση του Mont Blanc ήταν στις 8 Αυγούστου 1786 από τον Jacques Balmat και τον γιατρό Michel Paccard. Η ανάβαση αυτή (εμπνευστής της οποίας υπήρξε ο Horace-Bénédict de Saussure, ο οποίος έδωσε και ανταμοιβή στους κατακτητές της κορυφής) σηματοδότησε την απαρχή της σύγχρονης ορειβασίας. Η πρώτη γυναίκα που έφτασε στην κορυφή ήταν η Marie Paradis το 1808. Σήμερα στην κορυφή ανεβαίνουν κατά μέσο όρο 20.000 ορειβάτες-τουρίστες το χρόνο και θα μπορούσε να θεωρηθεί μια εύκολη, αλλά μεγάλη, ανάβαση προσιτή για κάποιον που έχει καλή φυσική κατάσταση και εξοικείωση στα μεγάλα υψόμετρα.


Συγκεντρώθηκαν οι σχετικές πληροφορίες από το διαδίκτυο και φίλους που είχαν πραγματοποιήσει την διαδρομή. Περιγραφές, χάρτες ίχνη για το gps. Κλείσαμε δυο διανυκτερεύσεις στο καταφύγιο le Gouter, το τελευταίο οργανωμένο κατάλυμα πριν την κορυφή. Η κατασκήνωση γύρω από την κορυφή απαγορεύεται, και δεν θέλουμε να δοκιμάσουμε την ελαστικότητα των κανονισμών τους…  Όπως τελικά αποδείχτηκε, είτε μας βοήθησαν πολύ οι καιρικές συνθήκες, είτε βρεθήκαμε σε «καλή μέρα», η ανάβαση δεν ήταν τόσο απαιτητική όσο την περιμέναμε.

Πέμπτη 9 Ιουλίου
Τελευταίος έλεγχος στις αποσκευές. Υλικά παλιά, καινούργια ή δανεικά, όλα στη θέση τους. Από ένα βαρύ σακίδιο και μια δεύτερη μικρότερη αποσκευή ο καθένας. Τραίνο για Αθήνα, διανυκτέρευση σε καλό φίλο.

Παρασκευή 10 Ιουλίου


 Μετρό και αεροδρόμιο για την πτήση Αθήνα – Γενεύη με καλό καιρό και πρώτη γεύση από τα χιονισμένα βουνά από το παράθυρο. Στο αεροδρόμιο περιμένουν πολλά μικρά λεωφορειάκια που εκτελούν με πυκνά δρομολόγια την διαδρομή για Chamonix. Καλό και φθηνότερο είναι να κρατηθεί θέση δυο μέρες νωρίτερα από το διαδίκτυο, εμείς περιμέναμε δυο ώρες να βρεθεί θέση.Η Hillary, η νεαρή οδηγός του μικρού λεωφορείου, οικονομική μετανάστρια από την Ουαλία, ελλείψει θέσεων με έβαλε στη θέση του συνοδηγού. Ο φίλος της αυτόν τον καιρό είναι στην Ελλάδα σε δουλειά σχετική με υπαίθριες δραστηριότητες. Ρώτησε για την πολιτική κατάσταση, πράγμα που επαναλαμβάνονταν από όσους καταλάβαιναν ότι είμαστε Έλληνες. Οι περισσότεροι φαίνονταν να θαυμάζουν ως ενθουσιασμού την μικρή χώρα που τα βάζει με το ευρωπαϊκό κατεστημένο και εύχονταν καλό αγώνα. Μετά από μιάμιση ώρα το λεωφορειάκι μας άφησε στην είσοδο της πανσιόν που είχαμε προεπιλέξει και τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο στις δυο από τις έξι κουκέτες που είχε. Μετά τις δέκα το βράδυ ο ρεσεψιονίστ αποχωρεί και η κεντρική πόρτα παραμένει ανοιχτή. Στους τοίχους του χώρου υποδοχής αμέτρητα ορειβατικά διακοσμητικά και αναμνηστικά, ένδειξη ότι το κατάλυμα προτιμάται από ορειβάτες. Οι θαμώνες αποτελούν ένα πλούσιο δείγμα των φυλών του ανθρώπινου είδους. Είμαστε στο Chamonix (Σαμονί)!

Το διασημότερο χιονοδρομικό κέντρο της Γαλλίας ίσως και του κόσμου, με την κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα, περιτριγυρισμένο με τις εντυπωσιακές, πάντα χιονισμένες, κορυφές των Άλπεων. Άψογη οργάνωση, καθαριότητα και απεριόριστες δυνατότητες για αθλήματα όπως σκι, ποδήλατο βουνού, παραπέντε, αναρρίχηση κλπ. Ένα δίκτυο συγκοινωνιών με λεωφορεία και τραίνα μπορούν να σε πάνε (δωρεάν για τους πεζοπόρους) σε οποιοδήποτε προορισμό κατά μήκος της κοιλάδας. Το Chamonix και ολόκληρη η κοιλάδα που το περιβάλλει βρίσκεται σε γαλλικό έδαφος. Απέχει 88 χλμ. από το αεροδρόμιο της Γενεύης, που είναι και ο συνηθέστερος τρόπος πρόσβασης σε αυτό. Επειδή οι κάτοικοι της περιοχής έχουν αυξημένη οικολογική ευαισθησία, συνιστούν στους επισκέπτες να αφήσουν το αυτοκίνητό τους και να εξερευνήσουν τη μαγεία της «θάλασσας των πάγων» του Chamonix με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ένας άλλος, οικολογικότερος τρόπος πρόσβασης είναι με το τρένο για Martigny, - La Chatelard – Frontiere, στα γαλλοελβετικά σύνορα και εν συνεχεία για Chamonix. Η διαδρομή είναι μια αξέχαστη εμπειρία, αφού το τρένο περνάει μέσα από χιονισμένες κοιλάδες, ποτάμια και τούνελ, μέχρι να φτάσει στον προορισμό του. Η διάρκεια του ταξιδιού, μ’  αυτόν τον τρόπο, είναι τρεισήμισι ώρες περίπου.









Σάββατο 11 Ιουλίου
Παίρνουμε το λεωφορείο και κατεβαίνουμε την κοιλάδα μέχρι το Le Houches 1000μ. Δίπλα από το τελεφερίκ ξεκινά το μονοπάτι που ακολουθήσαμε για το Bellevue 1800m. Το μονοπάτι δασωμένο με θέα προς την κοιλάδα και μια πρώτη ένδειξη του πόσο καλή δουλειά στον τομέα συντήρηση και σήμανση, τόσο καλή που είναι σχεδόν αδύνατο να χαθείς στο δίκτυο των μονοπατιών του Chamonix! Από το Belvedere περνά ο οδοντωτός σιδηρόδρομος. Τρέξαμε φορτωμένοι με τα σακίδια πίσω από το τρένο να το προλάβουμε, να μην περιμένουμε το επόμενο δρομολόγιο. Σκορπίσαμε συμπαθητικά γέλια στο προσωπικό και τους επιβάτες, ορειβάτες αλλά και απλοί τουρίστες, όλων των ηλικιών και εθνοτήτων. Το όμορφο τρένο ανηφόρισε μέχρι το τέρμα της διαδρομής, το Nid d Aigle 2360m.(αετοφωλιά). Εδώ υπάρχει καταφύγιο και καφέ που το επισκέπτονται πλήθος τουριστών. Εκεί γνωρίσαμε τον Αμπντουλά, νεαρό γάλλο αλγερινής καταγωγής, σπουδαστή φιλολογίας και εποχικό εργαζόμενο στην πληροφόρηση των επισκεπτών. Μας ρώτησε ευγενικά αν θα διανυκτερεύσουμε στο ύπαιθρο και μας ενημέρωσε ότι το μοναδικό σημείο που επιτρέπεται η κατασκήνωση είναι έξω από το καταφύγιο Tete Rousse. Βλέποντας την ελληνική σημαία στα σακίδια μας είπε ότι στα πλαίσια των σπουδών του μαθαίνει ελληνική φιλοσοφία. Έκανε δε παρατηρήσεις για την οικονομικοπολιτική κατάσταση της Ελλάδας που ούτε δικός μας δεν θα μπορούσε. Δεχθήκαμε τις ίδιες παροτρύνσεις να δώσουμε αγώνα…

Ανηφορίσαμε το μονοπάτι σε βραχώδες έδαφος για τέσσερις περίπου ώρες μέχρι το καταφύγιο Tete Rousse 3170m. (κόκκινο κεφάλι). Είδαμε και τα πρώτα αγριοκάτσικα, όχι και τόσο άγρια, πλησιάζουν σε απόσταση αναπνοής τους ορειβάτες. Συχνά-πυκνά οι αναμνηστικές πλακέτες και οι σταυροί για τους χαμένους ορειβάτες μας γεμίζουν δέος. Το τελευταίο κομμάτι ήταν όμορφο, έντονα ανηφορικό, φιδωτό, σε πολλά σημεία σκαλισμένο στην πέτρα. Λίγο πριν το καταφύγιο αρχίζει το χιόνι. Σε ειδικό ενημερωτικό κιόσκι ένας ηλιοκαμένος









υπάλληλος μας ενημερώνει και αυτός με τη σειρά του για τους περιορισμούς και για το σημείο όπου μπορούμε να στήσουμε τη σκηνή μας, σε ένα πλάτωμα πάνω από το καταφύγιο, όπου είναι το λεγόμενο base camp. Διαθέτει και τουαλέτα υπαίθρια, ειδική κατασκευή, όπως και όλα τα άλλα εδώ. Το καταφύγιο όμορφο, με οργανωμένη κουζίνα, μόνο που η δυάδα μπαταριών που προμηθευτήκαμε δεν δούλεψαν ούτε λεπτό όταν τις χρειαστήκαμε-ευτυχώς όχι στο gps. Στήσαμε την σκηνή σε καθαρό από χιόνι σημείο, πάνω σε πέτρες. Η «κατασκήνωση» χωρά περίπου πενήντα σκηνές. Ανάβουμε το γκαζάκι και φτιάχνουμε την λαχταριστή σούπα. Από πάνω μας υψώνεται ο βράχινος όγκος όπου θα σκαρφαλώσουμε τη επομένη. Ψηλά, κρεμασμένο κυριολεκτικά στην απότομη χιονισμένη πλαγιά, το καταφύγιο Gouter. Γυαλίζει στον ήλιο η εξωτερική του μεταλλική επιφάνεια. Τα βουνά τριγύρω επιβλητικά, βουβά, φιλικά και σκληρά μαζί, μυστήριο. Η κορυφή μας δεν φαίνεται από δω, κρύβεται ακόμα πίσω από τις πλαγιές και τις προκορφές. Στα δυτικά απλώνονται οι μυτερές κορυφές της οροσειράς που αγγίζουν και ξεπερνούν τα 4000 μέτρα. Τις απογευματινές ώρες με το λιώσιμο των πάγων ακούμε και βλέπουμε μικρές κατολισθήσεις χιονιού και βράχων. Γι αυτό οι πιο ασφαλείς ώρες να κινείται κάποιος είναι οι πρωινές. Τα χαμηλά σύννεφα και το τοπίο μας χάρισαν ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα. Με όλη την κούραση η νύχτα στο στενό αντίσκηνο κύλισε σαν μια ανάσα, μόνο που ο φίλος μου δεινοπάθησε από το ροχαλητό.
Κυριακή 12 Ιουλίου




Η βραχώδης ράχη (Gouter Ridge) που χαζεύαμε το προηγούμενο απόγευμα αποδείχτηκε μια διασκεδαστική τρίωρη ανάβαση με περάσματα δευτέρου και τρίτου βαθμού (scrambling), αλλά με τέτοια ασφάλιση με συρματόσχοινα, που δεν νοιώθεις καμιά στιγμή τον κίνδυνο. Υπάρχουν και μεταλλικές μπάρες και σκαλοπάτια (via ferrata) σε εκτεθειμένα σημεία. Πολλές φορές ο εξοπλισμός δημιουργεί δυνατότητα κίνησης προς δυο κατευθύνσεις, έτσι, για να μην δημιουργείται μποτιλιάρισμα… όλο αυτό το υλικό βέβαια μεταφέρθηκε εδώ πάνω με ελικόπτερα. Γι αυτό το κομμάτι δεν χρειαστήκαμε crampons παρά στην αρχή και στο τέλος, πριν το καταφύγιο Gouter 3800m. Όλο το υπόλοιπο το βρήκαμε στεγνό. Φανταζόμαστε ότι με χιόνι τα πράγματα γίνονται πολυπλοκότερα. Κάπου εδώ ανάμεσα το υψόμετρο μου υπενθύμισε την παρουσία του, έντονος πονοκέφαλος. Ο Βασίλης απτόητος.
Μπαίνουμε στο καταφύγιο με μια μικρή δόση δέους. Είχαμε ακούσει πολλά, αλλά από κοντά είναι αλλιώς. Να ντρέπεσαι να πατήσεις μέσα. Είναι κατασκευασμένο με ξυλεία από κοντινά δάση και οι λειτουργίες του μοναδικές από άποψη εξοικονόμησης ενέργειας και βιοκλιματικής. Αν καθίσεις κοντά στην τζαμαρία της τραπεζαρίας ή έξω στο μπαλκόνι έχεις την αίσθηση ότι αιωρείσαι ανάμεσα στα βουνά. Δυστυχώς από μια προσωρινή βλάβη δεν διέθετε νερό, τα μωρομάντηλα του Βασίλη αποδείχτηκαν σωτήρια. Είναι ένα μικρό τεχνολογικό θαύμα σε τέτοιο υψόμετρο. Μαζί με όλες τις άλλες υποδομές έχει διευκολύνει αφάνταστα την ανάβαση στην κορυφή. Κάποια στιγμή συλλογιζόμαστε πόσο αντίξοες ήταν οι συνθήκες για τους παλιότερους ορειβάτες και αν αυτό που κάνουμε εμείς είναι πραγματική ορειβασία.

Στο καταφύγιο έχουμε «κλείσει» δυο βραδιές, έτσι για να υπάρχει περιθώριο να ελιχθούμε σε περίπτωση κακοκαιρίας. Αποδείχτηκε ότι ο καιρός μας ήταν καλός σύμμαχος και την επομένη θα φτάναμε κορυφή. Το απόγευμα το αφιερώσαμε για ξεκούραση και παρέα κυρίως με τον Φρανσουά και τους φίλους του. έχει ανέβει τρεις φορές κορυφή και αντλούμε πληροφορίες. Η ενασχόλησή του με τα οικονομικά του επιτρέπουν να κάνει κριτική στα όσα διαδραματίζονται στην Ελλάδα και μας δίνει την αίσθηση ότι η χώρα μας είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Η ενθάρρυνση και η φιλική του διάθεση για όσα επιχειρεί η χώρα είναι δίνει κουράγιο. Επίσης κουράγιο μας δίνει για το τι θα ακολουθήσει στην ανάβαση καθώς λέει ότι δεν μας λείπει τίποτα για να καταφέρουμε την κορυφή. Κοιμηθήκαμε νωρίς.
Δευτέρα 13 Ιουλίου
















Ώρα δύο, ξύπνημα. Πρωινό, και ντύσιμο με όλο τον εξοπλισμό. Έξω η ομίχλη μας υποδέχεται ψυχρά. Έχουν ήδη ξεκινήσει δυο παλαιοί, έμπειροι ιταλοί. Μετά από μας έρχονται κι άλλες δυο μικρές ομάδες. Στην χιονισμένη πλαγιά διακρίνονται οι φακοί κεφαλής όσο το επιτρέπει η ορατότητα. Ανεβαίνοντας ο αέρας δυναμώνει, μαζί και το ψύχος. Χωρίς απρόοπτα φτάνουμε στο καταφύγιο ανάγκης – αμπρί Vallote 4360m. Είναι ένα μεγάλο μεταλλικό κουτί με ειδική είσοδο για να μην την κλείνει το χιόνι. Από κάτω ακριβώς το παλιό καταφύγιο, τώρα διαθέσιμο μόνο σε επιστήμονες. Ο αέρας αυτήν την ώρα δεν αστειεύεται. Αποφασίζουμε να κάνουμε στάση στο καταφύγιο. η ώρα είναι πέντε και μέσα γίνεται το αδιαχώρητο από όσους έμειναν εδώ όλο το βράδυ. Κάποιοι είχαν ανέβει κορυφή την προηγουμένη, άλλοι δεν τα κατάφεραν και ξέμειναν εδώ. Βρήκαμε μια γωνιά να ακουμπήσουμε. Κάθε λίγο επέστρεφαν άπραγες όσες ομάδες αψήφησαν τον κακό καιρό και συνέχισαν για κορυφή. Εμείς περιμέναμε υπομονετικά, όλη η μέρα ήταν μπροστά μας, και ανταμειφθήκαμε. Ξεκινώντας κατά τις έντεκα η συννεφιά αραίωνε και ο άνεμος κόπαζε. Βλέπανε στα δεξιά τις απόκρημνες βραχώδεις πλαγιές. Ένα σεράκ στα αριστερά. Σε μια ώρα περίπου το στενό πέρασμα της κορυφογραμμής Bosses. Μια ακόμη ομάδα μας πλησιάζει και παίρνουμε κουράγιο. Άλλη μια ώρα και πλησιάζουμε. Η πλαγιά απότομη, οι ανάσες πυκνές. Ο Βασίλης μπροστά, μας ενώνει το σχοινί σαν ομφάλιος λώρος. Αν πέσει απ την μια πλευρά, εγώ δεν πρέπει να το σκεφτώ στιγμή να πέσω από την άλλη. Και εκείνος το ίδιο. Η συντροφικότητα στην απόλυτη έννοια. Φτάνουμε κορυφή μαζί με τους δυο πολωνούς. Αγκαλιές και ενθουσιασμός! Μόνο η ομίχλη δεν έφυγε. Ίσως δεν δούμε τίποτα αλλά δεν πειράζει. Τα συναισθήματα είναι τόσο πλούσια. 4810m.!
Φωτογραφιζόμαστε με την σημαία του συλλόγου και μια ελληνική σημαία που φέρει μήνυμα: «μην καταστρέφετε τις Ευρωπαϊκές αξίες». Αυτή τη στιγμή είμαστε πιο ψηλά από όλους στην Ευρώπη. Ο νους μας πάει στα αγαπημένα μας πρόσωπα, οικογένειες, φίλοι… Και ακόμα στον φίλο, βετεράνο ορειβάτη Δημήτρη Κουσιά που πάτησε εδώ αρκετές φορές, με πιο δύσκολες συνθήκες. Θα του αφιερώσουμε αυτή τη μικρή μας επιτυχία. Και ακόμα σκεφτόμαστε το μέλλον, τις επόμενες κορυφές, τις επόμενες ανηφόρες στα βουνά και στη ζωή. Ετοιμαζόμαστε να κατέβουμε. Όμως πριν ξεκινήσουμε το βουνό μας έκανε τη χάρη και μας αποκαλύφθηκε. Σε λίγα λεπτά τα σύννεφα ως εκ θαύματος εξαφανίστηκαν. Ένας λαμπερός ήλιος αντανακλά το χιόνι τριγύρω ενώ μέχρι τον ορίζοντα αποκαλύπτει το μεγαλείο του ορεινού όγκου των Άλπεων με το εντυπωσιακό ανάγλυφο. Οι φωτογραφικές μηχανές πήραν φωτιά. Συγχρόνως, κοιτώντας τον δρόμο της επιστροφής συνειδητοποιήσαμε το μέγεθος της διαδρομής που μέσα στη νύχτα και την ομίχλη δεν είχαμε αντιληφθεί.
Κατεβαίνουμε προσεκτικά την πλαγιά και το στενό λαιμό. Τα κραμπόνς ακόμα καρφώνονται στο παγωμένο χιόνι. Κάποιοι ανεβαίνουν τώρα, το χιόνι μαλακώνει και θέλει προσοχή. Δεν αργούμε να προσπεράσουμε το Vallot χωρίς στάση. Βρίσκουμε ένα κράνος, στην βιασύνη να κατέβουν οι πολωνοί το ξέχασαν. Το κατέβασμα μας ήταν τόσο γρήγορο που τους προλάβαμε. Φτάσαμε στο Gouter ικανοποιημένοι. Ύπνος το απόγευμα και ξανά το βράδυ.

Τρίτη 14 Ιουλίου



Σήμερα αφήνουμε τα μεγάλα υψόμετρα. Κατεβήκαμε μέχρι το Tete Rousse από το γνώριμο πια βραχώδες κατέβασμα. Μαζεύουμε το αντίσκηνο που μας περίμενε υπομονετικά δυο μερόνυχτα. Παίρνουμε μια ανάσα και συνεχίζουμε το κατέβασμα. Τα σακίδια γίνονται ασήκωτα. Μέχρι το απόγευμα είμαστε στο Σαμονί και καταλύουμε στο κάμπινγκ Mer de Glace.


Τετάρτη 15 Ιουλίου
  








Ημέρα ξεκούρασης. Αλλάζουμε κάμπινγκ. Στήνουμε στο Pierre Semard στο χωριό Montroc, 15 λεπτά με το λεωφορείο ή το τρένο από το Σαμονί και τιμές… ελληνικές. Υπέροχη θέα από δω, όλα τα βουνά απέναντι. Κάναμε τις βόλτες στο Σαμονί και τον απαραίτητο ανεφοδιασμό. Υπέροχη αρχιτεκτονική, καταστήματα με ορειβατικά είδη σε κάθε βήμα, μνημεία που προδίδουν την μακρά ιστορία του τόπου στον αλπινισμό.
Πέμπτη και Παρασκευή 16,17 Ιουλίου





























Ξεκινάμε ένα διήμερο όμορφο τρέκκινγκ στο Aguille Rouge, απέναντι από τις μεγάλες κορυφές της Ευρώπης, μαζί και το Μοντ Μπλάνκ οι οποίες θα μας συνοδεύουν συνεχώς σε ένα εξαιρετικό πανόραμα. Κινηθήκαμε ανάμεσα στα 1000 και 3100 μέτρα. Πρώτα το ανέβασμα μέχρι τις Λίμνες Τσεσερύ (Cheserys) και τις Λευκές Λίμνες (lacs Blancs Το μονοπάτι αποτελεί ένα μέρος του απέραντου δικτύου που δέχεται δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Η σήμανση και η υποδομή ( διαμόρφωση σε δύσκολα σημεία, via ferrata) υποδειγματική. Ένα μάτι σαν το δικό μας με σχετική εμπειρία ξεχώριζε ακόμη και τις μικρές λεπτομέρειες που φανέρωναν την πολύ καλή δουλειά. Οι αλπικές λίμνες, τα καταφύγια, η πρόσβαση μέχρι αρκετά μεγάλο υψόμετρο με τελεφερίκ, τα ανέγγιχτα βουνά της οροσειράς και ο πυρήνας του εθνικού πάρκου αποτελούν ένα σύμπλεγμα που θα ικανοποιήσει τον απαιτητικό ορειβάτη. Διαδρομές που απευθύνονται από τον απλό πεζοπόρο μέχρι τον δεινό αναρριχητή. Εμείς φτάσαμε μέχρι το διάσελο Belvedere του οποίου το μόνιμο σχοινί για να κατέβουμε την απόκρημνη βόρεια πλαγιά δεν εμπιστευθήκαμε λόγω του ότι δεν φέραμε και τον απαραίτητο εξοπλισμό. Έτσι τροποποιήσαμε λίγο το σχέδιο. Συνεχίσαμε την ανατολική πλευρά του ορεινού όγκου με τις επιβλητικές μυτερές κορυφές, σκαρφαλώσαμε σε μια από αυτές λίγο πάνω από τα 3000μ. και μετά διανυκτερεύσαμε υπαίθρια στην όχθη των λευκών λιμνών. Την επομένη επιστρέψαμε στο Σαμονί μέσω της Μαύρης λίμνης (lac Noire).
Σάββατο 18 Ιουλίου














Η μέρα των παγετώνων! Ξεχωριστές επισκέψεις στο Mer de Glace από τον Βασίλη και στον glacier du Tour από μένα. Πρωινό ξύπνημα και πορεία για τον οικισμό Le Tour. Χιονοδρομικό κέντρο με λιφτ και πίστες. Στάση στο σαλέ της ορειβατικής ομοσπονδίας της Γαλλίας, ένας ισχυρότατος οργανισμός. Η γνωριμία με τον Μισέλ και την ομάδα οδηγών βουνού από όλη τη χώρα ήταν μια αναπάντεχη στιγμή. Ο ίδιος θαυμασμός στον επισκέπτη από την Ελλάδα, ανταλλαγές διευθύνσεων και τηλεφώνων και υποσχέσεις για συνεργασία. Μετά την καταρρακτώδη βροχή μου έγινε αιτία καθήλωσης στο σαλέ για δυο ώρες το χρονοδιάγραμμα στένεψε. Η διαφορά από τα 1100m του κάμπινγκ μέχρι τα 2700m του καταφυγίου Albert κύλισε εύκολα καθώς η θέα προς τον παγετώνα μαγνητίζει την προσοχή χωρίς ανάπαυλα. Ο ήχος των ορμητικών νερών που ξεχύνονται από τις σχισμές στη βάση του δίνει ρυθμό στην ανάβαση. Οι γύρω χιονισμένες κορυφές που αγγίζουν τον ουρανό συμπληρώνουν την επιβλητική εικόνα. Σαν να περπατάμε στην Ανταρκτική! Στην πορεία συναντήσεις διεθνούς εμβέλειας, ο ιάπωνας φωτογράφος Τοσίρο, ο ισπανός μοναχικός ορειβάτης Νταβίντ και η …πόντια Ελισάβετ! Ναι, η μόνη ελληνική ψυχή εδώ πάνω όλες αυτές τις μέρες και είναι ελληνίδα εξωτερικού. Μια ευχάριστη έκπληξη!  Στο άψογο καταφύγιο η φιλική ατμόσφαιρα και η γευστικότατη ομελέτα πρόσφερε την απαραίτητη ξεκούραση. Η συνέχεια έγινε πάνω στον παγετώνα μέχρι τα 3150 μέτρα υψόμετρο για να υπάρξει μια άμεση γεύση αυτού του παγωμένου κολοσσού. Προσεκτικό πέρασμα πάνω από μερικά σεράκ και μόλις το ρολόι σήμανε την ανάγκη επιστροφής μια ματιά προς την ανεκπλήρωτη κορυφή.
Κυριακή 19 Ιουλίου







Μαζεύουμε τα πράγματα και επιβιβαζόμαστε στο τραίνο για να φτάσουμε σε 15 λεπτά στο κέντρο του Σαμονί. Από κει λεωφορείο για Γενεύη. Αφήνουμε σακίδια στο αεροδρόμιο και ξεκινάμε την βόλτα στην όχθη της λίμνης. 

 Συναυλίες, ζογκλέρ, πλοιάρια και πολλά άλλα συνθέτουν μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα στο παραλίμνιο πάρκο. Στα γρήγορα κάναμε και μια βόλτα στην παλιά πόλη. Δεν φτάνει μια μέρα στα σίγουρα.
Δευτέρα 20 Ιουλίου
Ξεχωριστή επιστροφή. Ο Βασίλης μέσω Κιέβου, θα φτάσει Καρδίτσα μια μέρα αργότερα. Στο τραίνο από Αθήνα μια γνωριμία ταράζει τις όμορφες αναμνήσεις του δεκαημέρου. Η παρέα από τη Συρία που γλύτωσε τις φλόγες του πολέμου και τα κύματα του Αιγαίου ταξιδεύει ένα αλλιώτικο ταξίδι. Αυτό της ανάγκης. 
Μαζί με τα άλλα στην κουβέντα μας συμφωνήσαμε και σ’ αυτό: πόσο άδικα χωρίζουν τα σύνορα βουνά, θάλασσες και λαούς. Ή πόσο θα μπορούσαν να τους ενώνουν…

Αυτές οι δέκα μέρες θα είναι αξέχαστες. Για τα όσα είδαμε, μάθαμε και για την ομορφιά της συντροφικότητας των συνοδοιπόρων. Μαζί με τον Βασίλη ευχαριστούμε τις οικογένειές μας που μας στάθηκαν στην προσπάθεια.
Αποστόλης  Παντελής, μέλος του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Καρδίτσας (ΕΟΣΚ)

Η κορυφή του Mont Blanc είναι ένας εφικτός στόχος για ανθρώπους με μικρότερη εμπειρία στα βουνά αλλά με στοιχειώδεις γνώσεις, που όμως θα πρέπει πάντα να υπολογίζουν τις σκληρές συνθήκες του μεγάλου υψομέτρου, την πιθανότητα για σοβαρή επιδείνωση του καιρού οποιαδήποτε εποχή του χρόνου, τους κινδύνους από πτώσεις βράχων, σεράκς και κρεβάς. Εμάς μας στάθηκε και ο καιρός και η καλή συνεργασία!

Τι χρειάζεται:
·         Σακίδιο στα μέτρα μας, όχι παραφορτωμένο. Ένα εφεδρικό σακίδιο κορυφής που να μην πιάνει χώρο
·         Πιολέ όχι τεχνικό απαραίτητα
·         Κραμπόνς
·         Κράνος
·         Γυαλιά ηλίου
·         Φακός κεφαλής και εφεδρικός
·         Σχοινί 20 μέτρα τουλάχιστον
·         Εξοπλισμός ανάσυρσης από κρεβάς (εμείς δεν το διαθέταμε αλλά όλοι οι οδηγοί βουνού που είδαμε το κουβαλούσαν
·         Βασικό αναρριχητικός εξοπλισμός
·         Νερό, 2 λίτρα σα ασκό είναι καλό
·         Χάρτης, πυξίδα και αν υπάρχει gps και καλή εξοικείωση μ’ αυτά!
·         Αντιηλιακό υψηλής προστασίας
·         Τροφή κατάλληλη για υψόμετρα και σνάκς και άλλα πλούσια σε θερμίδες, γενικά ότι σας αρέσει πολύ γιατί αν σας πιάσει το υψόμετρο δεν θα έχετε πολύ όρεξη.

Πηγές:
Chamonix.net


Ετικέτες , , , ,

Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)