O Όλυμπος δεν λείπει σχεδόν ποτέ από το πρόγραμμα κάθε ορειβατικού συλλόγου. Έτσι δεν θα μπορούσε να λείψει και από το φετινό πρόγραμμα του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Καρδίτσας (ΕΟΣΚ). Η διαδρομή επιλέχθηκε αμέσως και πέρα από τις κλασικές διαδρομές προς τις κορυφές, προτάθηκε μια εναλλακτική διαδρομή από την βόρεια πλευρά του βουνού και συγκεκριμένα το μονοπάτι από το καταφύγιο «Κρεβάτια» - Μπαρμπαλάς – Οροπέδιο Μουσών – Καταφύγιο Χ. Κάκαλος. «Μεγάλη και δύσκολή πορεία 6 ως 8 ώρες, πάνω στη ράχη – κόψη Μπαρμπαλά. Έντονη ανηφόρα μέχρι την ομώνυμη κορυφή, ομαλή κίνηση στην Παπά ράχη και σαθρό πεδίο προς το τέλος, καθώς και στην τραβέρσα πριν στην έξοδο στο οροπέδιο. Εκτεθειμένη στον καιρό διαδρομή, αλλά με απίστευτη θέα από την πιο άγρια και βόρεια πλευρά του βουνού», κατά τον Β. Μαμούρη (Δίκτυο μονοπατιών Βορείου Ολύμπου). Κατά άλλους το ασανσέρ του Ολύμπου, αφού σε ανεβάζει από τα 1000 μέτρα στα 2700 μέτρα πολύ σύντομα. (Αφού την λένε έτσι γιατί δεν βάζουνε και ένα πραγματικό ασανσέρ ρε παιδιά; αναρωτήθηκε ο Χρήστος μετά την επιτυχημένη του ανάβαση.)
Ο Παντελής ανέλαβε να έρθει σε επαφή με τα καταφύγια δύο μήνες νωρίτερα, για να εξασφαλίσουμε τον ύπνο μας, γιατί η διαδρομή προγραμματίστηκε για τις 19, 20 και 21 Αυγούστου, περίοδος που για τον Όλυμπο θεωρείται φουλ σεζόν. Τα παιδιά ο Κώστας και ο Γιώργος στα «Κρεβάτια», γνωστοί από παλιά λόγω φαραγγιών, θα μας φιλοξενούσαν στις 19 Αυγούστου το βράδυ και ο Μιχάλης Στύλλας στις 20 Αυγούστου στο «Χ. Κάκαλος» στο Οροπέδιο των Μουσών. Ο Μιχάλης μάλιστα μας ενημέρωσε ότι η διαδρομή δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες τεχνικές δυσκολίες και απλά θέλει αυξημένη προσοχή στα σαθρά και εκτεθειμένα σημεία καθώς και στην τραβέρσα λίγο πριν το οροπέδιο.
Έτσι λοιπόν Παρασκευή απόγευμα, με σακίδια πλήρως εξοπλισμένα για δύο διανυκτερεύσεις στο βουνό των θεών, ξεκίνησε η ομάδα των δέκα οκτώ (18!) φίλων ορειβατών από την Καρδίτσα, τον Βόλο, τη Μυτιλήνη και την Αθήνα. Το ραντεβού στο πανέμορφο καταφύγιο «Κρεβάτια», όπου έγινε η τακτοποίηση στα κρεβάτια, το βραδινό φαγητό και η προετοιμασία για την επόμενη ημέρα. Ο έναστρος ουρανός προμήνυε καλή μέρα για το Σάββατο, αλλά στον Όλυμπο ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τον καιρό.
Πρωινό ξύπνημα στις 0530 πμ. σκοτάδι, γρήγορο πρωινό, τελευταίος έλεγχος των σακιδίων και έναρξη της ανάβασης στις 0630΄πμ με το πρώτο φώς της ημέρας. Μετά από δύο ώρες κοπιαστικής ανάβασης στην ράχη- κόψη Μπαρμπαλά, φτάσαμε στην ομώνυμη κορυφή στα 1845 μέτρα υψόμετρο. Μπροστά μας ορθώνονται οι επιβλητικές ορθοπλαγιές του βουνού σχεδόν απροσπέλαστες και οι κορυφές Προφήτης Ηλίας, Μικρή Τούμπα και δεξιότερα η Κόψη Ναούμ και η Τούμπα. Ρε παιδιά σίγουρα ανεβαίνει από εδώ, μήπως κάνετε λάθος, πως πάει το μονοπάτι και ένα σωρό άλλες ερωτήσεις απαντήθηκαν όταν μετά από 6 ώρες όλη η ομάδα βγήκε στο οροπέδιο ακριβώς στο σημείο που βρίσκεται η Παναγία η Κορυφιανή (στη μνήμη των τριών ορειβατών που χάθηκαν το 1999). Ένα κοπάδι 7αγριόγιδων μας υποδέχεται απέναντι στη Μικρή Τούμπα. Τα μόνα προβλήματα που καθυστέρησαν την ανάβαση ήταν ένα σακίδιο που κατηφόρισε προς το ρέμα Καραϊσκίνη, περίπου 200 μέτρα κάτω μετά την Παπά Ράχη και ένα πρόβλημα με τους προσαγωγούς ενός μέλους της ομάδας το οποίο αντιμετωπίστηκε επιτυχώς με ίδια μέσα αργότερα στο καταφύγιο (βλέπετε η ομάδα διαθέτει τέσσερες γιατρούς και φυσικοθεραπεύτρια!).
Μία ώρα ξεκούραση στο καταφύγιο Χ. Κάκαλος, ένα ζεστό ρόφημα και ελαφρύ κολατσιό και η ομάδα ετοιμάζεται για Μύτικα. Κράνη, σχοινί για κάθε ενδεχόμενο, γιατί μαζί μας είναι και ο 17χρονός Φώτης και τελικά επτά από εμάς σε μία ώρα βρίσκονται στο Πάνθεον στην ψηλότερη κορυφή της Ελλάδας στα 2917 μέτρα. Ο καιρός εξακολουθεί να είναι με το μέρος μας, ήλιος λαμπρός και καθόλου αέρας στην κορυφή, το Λούκι έρημο από ορειβάτες. Δυτικά μας τα Μεγάλα Καζάνια και βόρεια η επιβλητική ορθοπλαγιά του Στεφανίου. Οι κλασικές φωτογραφίες, υπογραφές στο βιβλίο των επισκεπτών και επιστροφή στο καταφύγιο. Βραδινό φαγητό και ύπνος νωρίς για όλους μας, μετά την κούραση της ημέρας. Η αυριανή ημέρα θα ήταν πιο κουραστική.
Έξι και μισή το πρωί και το Οροπέδιο των Μουσών είναι τυλιγμένο στα σύννεφα. Τελικά καταφέρνουμε να ξεκινήσουμε στις οκτώ. Οροπέδιο των Μουσών, Πέρασμα Γιόσου, Λαιμός, Κόκαλα, Σκούρτα, Πετρόστρουγκα. Μετά την Πετρόστρουγκα το μονοπάτι κατηφορίζει έντονα για Λιανοξιά, Κορομηλιά, όπου και το ομώνυμο καταφύγιο, ένα καινούριο κτήριο στα 1000 μέτρα και με όμορφη θέα προς τον Θερμαϊκό κόλπο. Δυστυχώς παραμένει εκτός λειτουργίας από τον Οκτώβριο του 2008 που εγκαινιάστηκε και έχει παραβιαστεί πολλές φορές από «αγνώστους». Μετά από τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε με τον υπεύθυνο του Δήμου Λιτοχώρου, μάθαμε ότι θα το βγάλουν σε δημοπρασία στις επόμενες δέκα ημέρες, μαζί με αυτό της Πετρόστρουγκας. Μετά την Κορομηλιά το μονοπάτι κατηφορίζει παράλληλα με την όμορφη ρεματιά του Ορλιά και σε μιάμιση ώρα περίπου καταλήγει στο εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου. Η ώρα είναι ήδη τέσσερεις το απόγευμα, η ομάδα έχει συμπληρώσει οχτώ ώρες πορείας και έχει καλύψει συνολικά περισσότερα από 25 χιλιόμετρα σε δύο ημέρες, οπότε τι καλύτερο από μια βουτιά στα δροσερά και πεντακάθαρα νερά του Ορλιά. Οι οδηγοί φεύγουν με το ταξί του Γιώργου για τα «Κρεβάτια» για να επιστρέψουν με τα αυτοκίνητα.
Όλοι κατάκοποι, αλλά και γεμάτοι από εντυπωσιακές εικόνες και αναμνήσεις από την ομορφότερη και αγριότερη πλευρά του Ολύμπου, επιστρέφουμε στην σκληρή καθημερινότητα. Ομολογουμένως μια από τις σημαντικότερες, μαζικότερες και πιο επιτυχημένες εξορμήσεις του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Καρδίτσας για φέτος.
Συγχαρητήρια σε όλους και πάντα ψηλότερα!