Σκαρφαλώνοντας στις απάτητες κορφές στα Ινδικά Ιμαλάια

 
Μια μικρή ομάδα 4 Ελλήνων ορειβατών ταξίδευε για μια εβδομάδα μέχρι να φτάσει στην κοιλάδα Raru, στην απομονωμένη περιοχή Zanskar των Ινδικών Ιμαλαίων. Μια κοιλάδα που εξερευνήθηκε για πρώτη φορά μόλις το 2009. Στόχος της αποστολής οι απάτητες κορυφές της οροσειράς. Μετά από 16 μέρες στο βουνό, κατάφεραν να κάνουν τις πρώτες αναβάσεις σε τρεις, τεχνικά δύσκολες, αλλά και απάτητες κορυφές (Katkar Kangri 6148μ., Skal Mutik 6243μ. και Lame So 5940μ.) και να ανοίξουν μια νέα διαδρομή σε μια τέταρτη (Skilma Kangri 6020μ.)
Η παρουσίαση θα γίνει από το Νίκο Κρούπη, αρχηγό της αποστολής, για τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύλλογο Καρδίτσας (ΕΟΣΚ) , την Πέμπτη  28-2-2013 και ώρα 20:30 στο στέκι του ΕΟΣΚ, Αντιμάχου 3 (δίπλα στον θερινό κινηματογράφο).



Ένα διήμερο από τον ΕΟΣΚ στο Ταμάσιον Όρος

Το Σαββατοκύριακο 2 και 3 Φλεβάρη ήταν αφιερωμένο στον Κατάχλωρο (Ταμάσιον Όρος η αρχαιοελληνική ονομασία του), που είναι ένα χαμηλό βουνό  ανάμεσα στον Κέδρο και την  Ανάβρα, που αρχικά δίνει την εντύπωση ενός ξερού τόπου, αλλά όσο το πλησιάζεις ανακαλύπτεις την πλούσια βλάστηση και την ωραία μορφολογία του. Επιφυλάσσει τον πεζοπόρο όμορφες εκπλήξεις και τοπία ιδιαίτερου κάλλους. Το περπάτημα ιδιαίτερα στην εκτεταμένη του κορυφογραμμή είναι μια καλή εμπειρία και προσφέρεται για πεζοπόρους όλων των δυνατοτήτων.

Την πρώτη μέρα στον χώρο του πολιτιστικού συλλόγου Λεονταρίου έγινε παρουσίαση της δράσης του ορειβατικού συλλόγου με προβολή διαφανειών και βίντεο. Ακολούθησε συζήτηση, μεζεδάκια, ζεστό ρακόμελο και μουσική από τα παιδιά της εκεί σχολής. Η εκδήλωση είχε σκοπό την γνωριμία με τα αθλήματα του βουνού και τον προβληματισμό γύρω από την δυνατότητα ανάπτυξής τους στην περιοχή. Δώσαμε το ραντεβού για την πεζοπορία της επόμενης μέρας με αγωνία για το εάν θα υπάρξει συμμετοχή.

 Είχε προηγηθεί «αναγνωριστική» ανάβαση από μέλη του ΕΟΣΚ μερικές μέρες νωρίτερα που ξεκίνησε από την Ανάβρα και κατέληξε στον Κέδρο. Τελικά επιλέχτηκε να γίνει η πεζοπορία από την Ανάβρα μέχρι την κορυφή και επιστροφή, επειδή το τμήμα προς τον Κέδρο σε πολλά σημεία  κλείνει από αδιαπέραστη βλάστηση.

Το πρωινό της Κυριακής, παρά το τσουχτερό κρύο, η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Κόσμος από τα γύρω χωριά, κάθε ηλικίας, ήρθε στο ραντεβού. Πάνω από 75 άτομα δημιούργησαν ένα ανθρώπινο ποτάμι που ξεχύθηκε στα λιβάδια στην αρχή της διαδρομής. Έπειτα ανάλογα την δυναμικότητα χωρίστηκαν σε ομάδες και ανηφορίσαμε μέχρι τον Προφ. Ηλία. Μέχρι εκεί ανέβηκαν όλοι και απόλαυσαν την θέα που απλώνονταν μέχρι τα βουνά πέρα από τον κάμπο. Κάποιοι έστησαν και τις πρόχειρες ψησταριές …. Οι πολλοί με σύμμαχο την γλυκιά λιακάδα συνέχισαν. Στην θέση Γκιόλι, πάνω στη ράχη, άρχισε να αποκαλύπτεται η πίσω πλευρά του βουνού, χαμηλά η λίμνη Σμοβόβου και πίσω τα χιονισμένα Άγραφα. Περάσαμε από την μαγευτική μικρή εποχική λιμνούλα που κρύβεται στο δάσος βελανιδιάς και αφού ανηφορίσαμε την ομαλή ράχη φτάσαμε στην κορυφή στα 984 μ. υψόμετρο. Ήταν μια αξιόλογη ανάβαση 750 μέτρων. Εδώ έγινε διάλειμμα για φαγητό με την πανέμορφη θέα να απλώνεται τριακόσιες εξήντα μοίρες τριγύρω. Στο κολωνάκι της κορυφής στερεώθηκε κουτί από τα μέλη του ΕΟΣΚ, που περιέχει βιβλίο εντυπώσεων για τους μελλοντικούς, ευελπιστούμε πολυάριθμους, επισκέπτες. Μετά τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες έγινε η κατάβαση από την ίδια διαδρομή.

Συμφωνήθηκε να δοθεί συνέχεια στην συνεργασία του ΕΟΣΚ με τους φίλους και τους φορείς της περιοχής. Η συγκεκριμένη διαδρομή, το αρχικό τμήμα της οποίας έχει διανοιχτεί από φυσιολάτρες ντόπιους κατοίκους, θα συνεχιστεί με σκοπό να φτάσει μέχρι τον Κέδρο. Ομοίως και άλλες διαδρομές στην περιοχή θα ενταχτούν στο πρόγραμμα σήμανσης του συλλόγου με σκοπό την δημιουργία ενός δικτύου πεζοπορικών και ορειβατικών διαδρομών που θα είναι πεδίο άθλησης των κατοίκων και πόλος έλξης επισκεπτών.

Επόμενη δραστηριότητα του ΕΟΣΚ είναι το τριήμερο 22-25 Φλεβάρη στην Πελοπόννησο, με χειμερινή  ανάβαση στον Ταΰγετο με στόχο την ψηλότερη κορυφή του Προφήτης Ηλίας  (2405μ).

Περισσότερες πληροφορίες για τη δράση του συλλόγου στα τηλ: 6973695595–6974110853, στο http://eoskarditsas.blogspot.com/ και στο https://www.facebook.com/eoskarditsas.                                                                






          Προβολή της ταινίας "Από τον Όλυμπο στο Everest"

Ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Καρδίτσας(ΕΟΣK)   και η  Κινηματογραφική Λέσχη Καρδίτσας   διοργανώνουν την προβολή της ταινίας    "Από τον Όλυμπο στο Everest" του Παύλου Τσιαντού την Τρίτη 12 Φλεβάρη 2013 στις 9.30 στο ‘’Παυσίλυπο’’, με ελεύθερη είσοδο.
Για την Ελληνική Ορειβασία η ανάβαση στο Έβερεστ, αποτελούσε ένα ανεκπλήρωτο όνειρο για πολλά χρόνια.
Η διαδρομή από την καθημερινότητα της Ελλάδας, μέχρι τα 8850 μέτρα της κορυφής, ήταν γεμάτη με εμπόδια. Το μεγάλο υψόμετρο, οι ακραίες καιρικές συνθήκες και οι τεχνικές δυσκολίες στο βουνό, η έλλειψη χρημάτων και υποστήριξης, οι προστριβές μεταξύ των ορειβατών, ακόμη και δύο θάνατοι, δεν στάθηκαν ωστόσο, ικανά να ανακόψουν το όραμα.
Την άνοιξη του 2004 δύο ελληνικές ομάδες ξεκινούν για την πέμπτη προσπάθεια.   Η μία επιλέγει τη Νότια διαδρομή από το Νεπάλ και η άλλη, τη Βόρεια από το Θιβέτ.
Η κάμερα του Παύλου Τσιαντού ακολουθεί τη Νότια ομάδα, η οποία  στοχεύει αυτή τη φορά να φτάσει στη κορυφή.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Παύλος Τσιαντός
Σενάριο: Παύλος Τσιαντός
Φωτογραφία: Παύλος Τσιαντός, Γιάννης Τήλιος, Ang Temba Sherpa, Mingma Sherpa, Tierry Damilano, Τασία Ηλιοπούλου, Βασίλης Ναξάκης
Αφήγηση: Νέστορας Κοψιδάς
Μοντάζ: Παύλος Τσιαντός
Μουσική: Νίκος Χριστόπουλος
Ήχος: Νίκος Μπελμέζας,
3D: Ηλίας Πιερράκος


ΔΙΗΜΕΡΟ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ (ΕΟΣΚ) ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ ΑΝΑΒΡΑ, ΛΕΟΝΤΑΡΙ , ΚΕΔΡΟ ΚΑΙ ΑΧΛΑΔΙΑΣ ΜΕ ΘΕΜΑ:

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΠΑΙΘΡΙΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΩΡΑ 18.30:

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΕΟΣΚ ΚΑΙ ΠΡΟΒΟΛΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ.

ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΛΕΟΝΤΑΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΩΡΑ 8.30:

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΤΑΜΑΣΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΚΑΤΑΧΛΩΡΟ (984Μ).

ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΑΣΙΚΟ ΚΙΟΣΚΙ ΑΝΑΒΡΑΣ


«Αναγνωριστική» ανάβαση στο

Ταμάσιο Όρος – Κατάχλωρο

31 Ιανουαρίου 2013

Η Ανάβρα που την ονομασία της την πήρε από τις πολλές πηγές (ανάβρες), ήταν ο προορισμός μας την περασμένη Πέμπτη. Είναι ένα χωριό που ανήκει στον δήμο Σοφάδων και απέχει από την Καρδίτσα 28χιλ. Βρίσκεται στους πρόποδες του Κατάχλωρου η Ταμάσιου Όρους, ένα όμορφο χαμηλοβούνι (984 μ. έγραψε το gps). Ιστορικά, υπήρχε αρχαία πόλη, (έχουν βρεθεί νομίσματα και τάφοι) αλλά υπάρχουν λίγα στοιχεία για αυτήν την οποία θα πρέπει να χρονολογήσουμε στους κλασικούς και ελληνιστικούς χρόνους. Η περιοχή βέβαια είναι γνωστή για τις ιαματικές πηγές που υπάρχουν στα γύρω χωριά. Οι πιο γνωστές είναι αυτές της Καίτσας και του Σμοκόβου. Επίσης στην περιοχή υπάρχει και το Φράγμα Σμοκόβου που σχηματίζει την ομώνυμη λίμνη. Ένα έργο, που ολοκληρώθηκε ύστερα από πολλά χρόνια, και έγινε για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του κάμπου για άρδευση και ύδρευση καθώς και για παραγωγή ενέργειας.
Από ορειβατική σκοπιά, δεν ήταν η πρώτη μας επίσκεψη στο βουνό. Η περιοχή έχει χαρακτηριστεί προστατευόμενη για την άγρια πανίδα από το Υπ. Γεωργίας. Από μακριά έχει κάποιος την εντύπωση πως πρόκειται για ένα ξηροβούνι, αλλά δεν είναι έτσι. Στην ΒΑ πλευρά του βουνού υπάρχει η λοξή λάκκα, πυκνό δάσος από βελανιδιές που φτάνει μέχρι την κορυφή. Και οι υπόλοιπες ρεματιές έχουν πλούσια βλάστηση. Το ύψος των δέντρων δεν είναι μεγάλο. Λένε ότι ακόμη δεν πήραν τα πάνω τους από την φωτιά που μπήκε στα δύσκολα χρόνια του εμφύλιου πολέμου με σκοπό να κυνηγηθούν οι αντάρτες. Τις πρώτες πληροφορίες τις πήραμε από φίλους της περιοχής, με τους οποίους ήρθαμε σε επαφή με σκοπό να δούμε ποιες δυνατότητες υπάρχουν για σήμανση μονοπατιών στο Κατάχλωρο. Υπάρχουν αρκετές διαδρομές όμως σε πολλά σημεία, από ότι φάνηκε, η πυκνή βλάστηση κάνει τμήματα του μονοπατιού δύσβατα αν όχι απροσπέλαστα. Σήμερα μας περίμεναν στο χωριό και μετά από λίγη κουβέντα ξεκινήσαμε κάπως αργά είναι αλήθεια. Η μικρή ομάδα του συλλόγου έιχε αρχικά οδηγό τον ασπρομάλλη κύριο Ηλία Σαξώνη. Αφήσαμε το αμάξι λίγο έξω από το χωριό στο δασικό κιόσκι πάνω στον περιφερειακό. Από το σημείο εκκίνησης έπρεπε να καλύψουμε περίπου 700μ υψομετρική διαφορά μέχρι την κορυφή. Μέχρι τον Προφ. Ηλία όπου ο Ηλίας μας λέει ανεβαίνει συχνά με τον εγγονό του υπήρχε «σήμανση» με κορδέλες. Το μονοπάτι αρχίζει ομαλά για ένα τεταρτάκι σε λιβάδια μέχρι τη θέση «Στρώματα», για να συνεχίσει  έντονα ανηφορικά ανάμεσα σε θάμνους και χαμηλά δέντρα μέχρι τον Προφ. Ηλία όπου φτάσαμε σε μια ώρα ακολουθώντας το γοργό βήμα του Ηλία. Ο κάμπος και τα σπίτια των χωριών απλώθηκαν μπροστά. Αξίζει κάποιος να ανέβει έστω και μέχρι εδώ.
Αφού κάναμε μια μικρή στάση μας βρήκε ο Σίμος Φιλάρετος, νέος που εγκαταστάθηκε πρόσφατα στην ιδιαίτερη αυτή πατρίδα του και αμέσως ξεχωρίσαμε την αγάπη του γι’ αυτήν. Συνεχίσαμε μαζί. Ακολουθήσαμε την πλαγιά μέχρι την ράχη στη θέση «Γκιόλι», που σημαίνει λάκκα με νερό. Και να! Σε λίγα μέτρα βλέπουμε την λάκκα με το νερό να σκεπάζει σε μικρή έκταση το παχύ στρώμα των φύλλων ανάμεσα στις όμορφες βελανιδιές. Από κει το μονοπάτι συνεχίζει στην κορυφογραμμή όπου τα ίχνη των ζώων είναι εμφανή σε όλη την διαδρομή. Αυτό είναι μια ένδειξη ότι κάποιος βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση. Το μάτι μας δεν χορταίνει να κοιτά τα χιονισμένα βουνά στον ορίζοντα. Στα πόδια μας ανθισμένοι οι κρόκοι και άλλα αγριολούλουδα κι ας είμαστε στη μέση του χειμώνα… Μετά από δυο συνολικά ώρες φτάσαμε χωρίς καμία δυσκολία στην κορυφή η οποία ξεχωρίζει στα αριστερά λίγες εκατοντάδες μέτρα από την κεντρική κορυφογραμμή. Πράγματι έχουμε μια υπέροχη θέα, όπως το φανταζόμασταν με την περιγραφή που μας είχε δώσει ο Φιλάρετος ο οποίος έχει ξανάρθει. Καθίσαμε πάνω στις στεγνές πέτρες για το κολατσιό. Με το φράγμα κάτω στα πόδια μας, το χωριό Θραψίμι και τα Λουτρά Σμοκόβου στα δυτικά και τον θεσσαλικό κάμπο ανατολικά. Ξεχωρίσαμε την Όθρυ, την Οίτη, την Γκιώνα, τον Παρνασσό, τα Βαρδούσια, το Βελούχι και τα Άγραφα, τον Όλυμπο. Άξιζε αυτή η προσπάθεια. Άλλωστε αυτή είναι και η ανταμοιβή του ορειβάτη στην κοπιαστική του προσπάθεια.
Η συνέχεια αποδείχτηκε περιπετειώδης ώστε στο τέλος της μέρας να αποφασίσουμε πως η διαδρομή που θα γίνει στα πλαίσια του προγράμματος του συλλόγου στις 10 Φλεβάρη να σταματήσει εδώ. Δεν είχαμε πληροφορίες για την συνέχεια, μόνο ότι δείχνει ο χάρτης. Επιστρέψαμε στην κεντρική κορυφογραμμή και κατευθυνθήκαμε προς Κέρδο. Συναντήσαμε υπολείμματα από μετρητές ανέμου, ένδειξη για σκέψεις «αξιοποίησης» του βουνού που δεν φαίνονται και τόσο φιλικές με το περιβάλλον. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Η πορεία σε μεγάλο μέρος ήταν ευχάριστη με ελαφριά ανεβοκατεβάσματα (βρήκαμε τρία υψομετρικά κολωνάκια!), υπέροχη θέα και από τις δυο πλευρές του βουνού, ιδιαίτερα εκεί όπου η κορυφογραμμή στένευε. Λιβάδια εναλλάσσονται με δάση. Εντυπωσιακότερο αυτό που κατά μεγάλο ποσοστό αποτελούνταν από κουμαριές, πολύ σπάνιο φαινόμενο. Στη μια ώρα μετά την κορυφή μπήκαμε σε πολύ πυκνό δάσος με θάμνους αδιαπέραστους. Εκεί πραγματικά κολλήσαμε. Χρειάστηκε μια ώρα και πολύς κόπος για να προχωρήσουμε μόλις 500 μέτρα. Τελικά είναι πολύ δύσκολη η πρόσβαση  από αυτή τη πλευρά. Λίγο πριν τον Κέδρο ξανάνοιξε η βλάστηση για να μας επιτρέψει να φτάσουμε στον προορισμό μας ακριβώς μόλις νύχτωσε. Επιστρέψαμε στην Ανάβρα με τον Μανώλη Παπαστολόπουλο, γυμναστή, και ευχόμαστε στο μέλλον συνεργάτη του συλλόγου,  που μας «μάζεψε» με το αυτοκίνητό του.