Σάββατο 10 Νοεμβρίου
Ήταν μια υπέροχη φθινοπωρινή μέρα και ο σύλλογος βρέθηκε στα λουτρά Σμοκόβου.  Η συνάντηση με τους ντόπιους, που  οι περισσότεροι βρεθήκαμε πρώτη φορά αλλά σύντομα γίναμε φίλοι, έγινε πίσω από τις εγκαταστάσεις των λουτρών. Είχαμε ετοιμαστεί να περπατήσουμε και να διανοίξουμε ένα από τα παλιά μονοπάτια της περιοχής. Καιρό πριν υπήρχε ο προβληματισμός στους κόλπους του συλλόγου για την έλλειψη πεζοπορικών διαδρομών γύρω από το Σμόκοβο. Όσες φορές επισκεπτόμασταν τις πολύ προσεγμένες εγκαταστάσεις των ιαματικών λουτρών για χαλάρωση όλο και κάναμε μια αναγνωριστική πορεία εκεί γύρω. Αλλά τώρα ήταν εκεί  οι Σμοκοβίτες Βάϊος Ρίζος, Κατσαρός Μπάμπης, Καραντάνας Κώστας, Κουτσώλης Γιάννος και ο Κατσαρός Γάννης. Με τις γνώσεις και τις νοσταλγικές αναμνήσεις τους είχαν να προτείνουν χειροπιαστά πράγματα! Ξεκινήσαμε λίγα μέτρα μετά την διακλάδωση που οδηγεί προς το χωριό του Σμοκόβου. Εκεί στο πουθενά, όπου το ανυποψίαστο μάτι του απλού επισκέπτη βλέπει μόνο δάσος και λαγκάδι, ξεκινούσε το μονοπάτι μας. Ακολούθησαν τέσσερις ώρες δουλειάς. Προπορεύονταν ο Βάϊος που προσπαθούσε να βρει μερικές φορές τα ίχνη του μισοκλεισμένου μονοπατιού και ακολουθούσαμε οι υπόλοιποι, όλο λαχτάρα για τις επόμενες εικόνες που θα αντικρίζαμε. Περιττό να πούμε ότι το τοπίο ήταν υπέροχο, τα χρώματα του δάσους πλούσιο μωσαϊκό, οι μυρουδιές μεθυστικές. Η διαδρομή ανεβαίνει γλυκά και φτάνει σε έναν αυχένα. Κάνουμε μια μικρή στάση. Αριστερά μια κορφούλα με θεα προς τα γύρω ψιλότερα βουνά. Συνεχίζουμε δυτικά στα καμένα. Εδώ η φύση, θύμα της ανθρώπινης απροσεξίας, κάνει την θαυμαστή της προσπάθεια και αποκαθιστά μέρα με τη μέρα τα χτυπημένα της μέλη. Ακόμη λίγη προσπάθεια εδώ όπου δεν έχει και πολύ δουλειά και φτάσαμε στη «γαλάζια σάρα», μια τοποθεσία όπου περνά χωματόδρομος που συνεχίζει μέχρι το χωριό του Σμοκόβου. Από δω και πέρα δεν υπάρχει το μονοπάτι που κάποτε το χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι για να πηγαίνουν στα λουτρά, το έφαγε ο δρόμος.
Κολατσίσαμε και κάναμε σχέδια για την επόμενη φορά που θα έρθουμε και όπου θα χρειαστεί να συνεχίσουμε μέχρι το χωριό. Δεν μπορεί, κάποια εκτός δρόμου διέξοδο θα βρούμε όσος κόπος κι αν χρειαστεί ώστε το σημερινό κομμάτι που καθαρίσαμε, μήκους 1.73 χλμ, να ολοκληρωθεί και να αποκτήσει μεγαλύτερο ενδιαφέρον η ολη διαδρομή. Επιστρέφοντας στα λουτρά ανταλλάξαμε πληροφορίες και καταστρώσαμε τα πρώτα σχέδια. Ότι αξιόλογο υπάρχει γύρω από το Σμόκοβο και μπορεί να αξιοποιηθεί για ήπιο τουρισμό πρέπει να βρεθεί. Ήδη από το χωριό μάς είπαν έχει καθαριστεί ένα μικρό αλλά όμορφο μονοπάτι μέχρι τον προφ. Ηλία, το Κάστρο. Εξ άλλου είμαστε στους πρόποδες της Βουλγάρας, ένα πανέμορφο βουνό, παρθένο. Ήδη ο σύλλογος έχει σηματοδοτήσει κυκλική διαδρομή που ξεκινά από το χωριό Βαθύλακος και περνά από τις κορυφές, μήκους δέκα περίπου χιλιομέτρων. Γύρω από το Σμόκοβο και μέχρι και την ομώνυμη λίμνη υπάρχουν πολλοί δασικοί δρόμοι που προσφέρονται για ορεινή ποδηλασία. Όλα αυτά πρέπει να συνδεθούν μεταξύ τους, να ετοιμαστούν με αρκετή δουλειά και μεράκι και να προβληθούν… Υπάρχει κόσμος που λαχταρά για τέτοιες δραστηριότητες.
Φτάσαμε στα λουτρά λίγο κουρασμένοι αλλά πολύ χαρούμενοι. Κάποιοι που δεν ξέχασαν να φέρουν μαγιό επισκέφτηκαν τις εγκαταστάσεις για μια χαλαρωτική βουτιά στην πισίνα. Η πανοραμική εικόνα μέσα από τις μεγάλες τζαμαρίες σε φέρνει πολύ κοντά στην οργιαστική βλάστηση που μέχρι πριν λίγο παλεύαμε να περάσουμε. Έ, ποιος δεν παραδέχεται ότι και ο πολιτισμός έχει τα καλά του…; Οι υπόλοιποι αφού αποχαιρέτισαν τους οικοδεσπότες πήραν τον δρόμο της επιστροφής. Φανερή η έλλειψη έστω και ενός καφενείου αφού μετά το καλοκαίρι με την μείωση της κίνησης κλείνουν τα καταστήματα.
Αναμένουμε την επόμενη επίσκεψη του συλλόγου στην περιοχή!




και ενα φιλμάκι απο τις εργασίες.... :        http://youtu.be/2CtEmA8A3fU