ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ: Δεκεμβρίου 2012

Ευχές

Στολισμός χριστουγιεννιάτικου δέντρου

Ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Καρδίτσας (ΕΟΣΚ) και ο Ποδηλατικός Όμιλος Καρδίτσας (ΠΟΚ) την Πέμπτη το βράδυ στόλισαν το χριστουγεννιάτικο τους δέντρο στο στέκι μας μ ένα διαφορετικό τρόπο.Κάτω από το ξύλινο αστέρι που έφτιαξε μέλος του Ορειβατικού Συλλόγου, τοποθετήθηκαν χειροποίητες μπάλες και φωτογραφίες από δραστηριότητες των δύο συλλόγων, και τέλος αντί για γιρλάντα ένα ορειβατικό σχοινί τύλιξε το δέντρο.Ακολούθησε ένας μικρός μπουφές, με χριστουγεννιάτικα γλυκά και κρασί.

Στον "Ελατάκο" με την Σχολή Ορεινής Πεζοπορίας του ΕΟΣΚ

Στο καταφύγιο μας στον "Ελατάκο" το Σαββατοκύριακο 8-9 Δεκέμβρη έληξε η Σχολή Ορεινής Πεζοπορίας αρχαρίων που οργάνωσε ο ΕΟΣΚ.
Είχαν προηγηθεί άλλες δυο πεζοπορίες (μια στο μονοπάτι Μικρή Λίμνη - Μοσχάτο - Τσαρδάκι και μια ανάβαση στο Βουτσικάκι) και τρία θεωρητικά μαθήματα στο στέκι του ΕΟΣΚ.
Λεπτομέρειες για την Σχολή καθώς και τα ονόματα των αποφοίτων θα δημοσιευθούν σε επόμενο άρθρο.
Δείτε φωτογραφίες απο την εξόρμηση καθώς και δυο κείμενα από ''μαθητές'' της Σχολής.

1. Και να που φτάνει η στιγμή που επιστρέφεις και αρχίζουν οι γύρω σου να ρωτάνε...
Πως περάσατε; Ήταν όμορφα; Τι είδατε;
..."Τι είδατε;;;!!!"
Κι άντε τώρα να βρεις τις κατάλληλες λέξεις και να τις δέσεις έτσι,
ώστε να μπορέσουν να σκιαγραφήσουν τις μαγικές εκείνες στιγμές εκεί ψηλά...
που όλα μοιάζουν αμελητέα μπροστά στο μεγαλείο της φύσης...!
Η μαγεία του βουνού είναι αδιανόητη και η έλξη του αδιάλειπτη!
Στέκεσαι κι απλώνεις το βλέμμα και μεθάει ο νους από εικόνες...
Αδειάζει το μυαλό από σκέψεις.
Φουσκώνουν τα πνευμόνια από οξυγόνο αμόλυντο...
Μόνο βαθιές αναπνοές! Τίποτα άλλο...
Γλυκό μούδιασμα!
Κι ένα πλατύ χαμόγελο που ξεκινά απ' τη μια άκρη του προσώπου και καταλήγει στην άλλη!
Κι αυτή η εκκωφαντική ησυχία που πλημμυρίζει όλο σου το είναι, ψυχή τε και σώματι!

"Οι ψηλές κορυφές είναι για δυνατές ψυχές"

...και έπεται συνέχεια...

«Ελατάκος» 8-9/12/2012

Λίλα & Θοδωρής «μαθητές» της Σχολή Ορεινής Πεζοπορίας του ΕΟΣΚ

2. Στις 8 και 9 Δεκεμβρίου 2012 η Σχολή Ορεινής Πεζοπορίας αρχαρίων που οργάνωσε ο ΕΟΣΚ (Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Καρδίτσας) πραγματοποίησε την τρίτη και τελευταία εξόρμηση της Σχολής με προορισμό το καταφύγιο «Ελατάκος». Εννιά μαθητές της Σχολής, επίδοξοι πεζοπόροι και ορειβάτες, συνοδευόμενοι από τα πολύπειρα μέλη του Συλλόγου, συνολικά 14 άτομα, είχαμε την τύχη να βρεθούμε σε ένα από τα ομορφότερα μέρη της περιοχής μας.

Σάββατο: Αφετηρία το γνωστό σημείο της πλατείας Πλαστήρα. Πρόσωπα χαμογελαστά, με καλή διάθεση και λαχτάρα για το νέο εγχείρημα, πρωτόγνωρο για τους περισσότερους. Αναχωρήσαμε οδικώς μέσω Καστανιάς με προορισμό τα Ζυγογιαννέϊκα και μετά από μία 45λεπτη διαδρομή υπό συνεχή βροχόπτωση, φθάσαμε στο σημείο εκκίνησης.

Εντοπίζουμε τμήμα του μονοπατιού Κ1 (Μπελοκομίτης - λίμνη- Ζυγογιαννέικα - καταφύγιο ''Ελατάκος''-πόρτες Αγράφων - Μπορλέρο - Έλατος) και μέσα από μια ωραία διαδρομή, άγνωστη στο ευρύ κοινό, χωρίς άγχος και βιασύνη, απαλλαγμένοι από το στρες της καθημερινότητας, πεζοπορούμε υπό τις συνεχείς οδηγίες και το άγρυπνο βλέμμα του Άκη. …… «Σκοπός είναι να περάσουμε καλά», … «Όλοι στο βουνό είμαστε ισότιμοι» …, «Μην αφήνετε το πάθος να κυριέψει τη λογική»… είναι μερικές σκέψεις που στροβιλίζουν ολοένα στο μυαλό μας.

Στις ενδιάμεσες στάσεις, απαραίτητες για να πάρουμε τις ανάσες που χρειαζόμαστε, απολαμβάνουμε το απέραντο και σιωπηλό δάσος, που αρχίζει να ντύνεται στα λευκά. Το σκοτάδι αρχίζει να πέφτει, οπότε η χρήση φακού είναι επιβεβλημένη. Μία πομπή να περιπλανιέται στο δάσος, με φακούς τοποθετημένους στο μέτωπο, αποτελεί αν μη τι άλλο ένα θέαμα μαγικό. Ομάδα πειθαρχημένη και συγκροτημένη, σαν να είναι μαζί από καιρό, με εναλλαγές αρχηγού και «σκούπας» (οι πεζοπόροι και ορειβάτες γνωρίζουν καλά τι εννοώ), ακολουθεί το σηματοδοτημένο μονοπάτι, εύκολα και με ασφάλεια.

Στο βάθος διακρίνουμε λιγοστό φως και ξαφνικά, σαν σκηνικό βγαλμένο από τα παραμύθια, ξεπροβάλλει το καταφύγιο στον Ελατάκο, τελικός προορισμός μας για την αποψινή νύκτα. Στριμωχνόμαστε γύρω από την ξυλόσομπα για να ζεσταθούμε, πίνουμε τσάι που μοσχοβολά και περιμένουμε καρτερικά να ετοιμαστεί το φαγητό. Οι παλαιότεροι έχουν μεριμνήσει για τα σχετικά με κάθε λεπτομέρεια.

Ένα μικρό καταφύγιο, με περισσή όμως ζεστασιά και θαλπωρή, θα μας φιλοξενήσει αυτή την παγωμένη νύκτα, μακριά από τα φώτα και τη βοή της πόλης. Καλή παρέα, συνεχή πειράγματα και αστεία, αμέτρητες φωτογραφίες, άφθονο ποτό και φαγητό συνέθεσαν μία αξιόλογη βραδιά, πέρα από τα συνηθισμένα.

Η ώρα πέρασε και κατάκοποι από την κούραση πέσαμε για ύπνο. Τρεις θαρραλέοι αποφάσισαν να στήσουν τις σκηνές τους και να κοιμηθούν έξω. Η θερμοκρασία έχει ήδη αγγίξει το 0. Αύριο μας περιμένει μία καινούρια μέρα

Κυριακή: Τα πάντα είναι καλυμμένα από χιόνι!! Η παγωνιά μόλις ανοίγει η πόρτα εισέρχεται στο καταφύγιο και δυσκολεύει την απόφασή μας να σηκωθούμε. Δειλά-δειλά ντυνόμαστε, παίρνουμε ένα καλό πρωινό γεύμα για να μας «κρατήσει» το υπόλοιπο της ημέρας. Όλοι έχουν φέρει από κάτι και το προσφέρουν απλόχερα και με ευχαρίστηση και στον διπλανό τους. Είπαμε: «όλα είναι κοινά και λειτουργούμε ομαδικά».

Ετοιμαζόμαστε, φοράμε ρούχα ζεστά και κατευθυνόμαστε στην Περδικόβρυση, έχοντας μαζί μας και καμιά εικοσαριά μπουκάλια για να αναπληρώσουμε για τους επόμενους το νερό που ξοδέψαμε. Το χιόνι έχει φθάσει τους 30πόντους. Σε αρκετά σημεία η ανάβαση γίνεται δύσκολη λόγω του πυκνού χιονιού και των δυνατών ανέμων.

Φτάνουμε σ ένα διάσελο όπου δεξιά μας είναι η κορυφή «Πετσαλούδα», αριστερά μας η κορυφή «Σουφλιστάρα» και στα πόδια μας καθώς ανοίγει σιγά-σιγά ο καιρός αχνοφαίνεται η λίμνη Πλαστήρα. Από ψηλά η θέα ανάμεσα από τα σύννεφα προς την λίμνη σου κόβει την ανάσα. Σκέψου να ήταν και πιο καθαρή η ατμόσφαιρα …

Η έλλειψη του αναγκαίου εξοπλισμού μας οδηγεί στην απόφαση να γυρίσουμε πίσω. Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την πόλη, αφού κάναμε την αναγκαία στάση στο καταφύγιο για να μαζέψουμε τα πράγματα μας, έχοντας ένα χαμόγελο ικανοποίησης ζωγραφισμένο στα πρόσωπά μας. Μία στάση στο Κτήμα Αλωνάκι σφράγισε την ημέρα κατά τον καλύτερο τρόπο.

Τα μαθήματα και οι εξορμήσεις της Σχολής έφθασαν στο τέλος τους, η σχέση όμως που δημιουργήθηκε ανάμεσα σε μαθητές και μέλη του Συλλόγου, μόλις ξεκίνησε και έχει πολύ δρόμο. Η εμπειρία που αποκτήσαμε δεν συγκρίνεται με τίποτε, να είστε βέβαιοι γι’ αυτό. Επιστρέψαμε διαφορετικοί, καλύτεροι …

Πέτρος Κουκουζέλης, «μαθητής» της Σχολή Ορεινής Πεζοπορίας του ΕΟΣΚ

Καταγραφή πεζοπορικής διαδρομής

Παλιοζογλόπι - Βρύση Ιτάμου

Την Παρασκευή 7 Δεκέμβρη έγινε καταγραφή πεζοπορικής διαδρομής από το Παλιοζογλόπι μέχρι την Βρύση Ιτάμου μήκους 3,2 χλμ. Ενώνει με τον καλύτερο τρόπο την διαδρομή Ραχούλα -Παλιοζογλόπι με κείνη της Βρύσης Ιτάμου - Αμάραντος (σηματοδοτημένη διαδρομή που περνά από τις κορυφές στα 1500 μ.). Για την καταγραφή της διαδρομής το "συνεργείο" του ΕΟΣ Καρδίτσας διάνυσε 12,5 χλμ, πολλές φορές σε δύσβατο έδαφος. Η διαδρομή που τελικά επιλέχτηκε περνά από την κορυφή Νεράϊδα (~1084μ.). Έτσι τώρα οι πεζοπόροι μπορούν ξεκινώντας από το χωριό Ραχούλα να περπατήσουν το πανέμορφο παραποτάμιο μονοπάτι μέχρι το Παλιοζογλόπι και από κει να συνεχίσουν μέχρι την Βρύση Ιτάμου έχοντας περάσει και από μια κορυφή με όμορφη θέα προς την λίμνη Πλαστήρα και τα γύρω ψηλότερα βουνά. Όλα αυτά βέβαια αφού καθαριστεί η διαδρομή γιατί σε μεγάλο μήκος είναι κλειστή από την βλάστηση και τα πεσμένα δέντρα. Σε πολλά σημεία διακρίνονται παλιά τμήματα μονοπατιών που όμως έχουν περιπέσει σε αχρηστία με αποτέλεσμα να είναι βατά μόνο στα αγρίμια και τα κοπάδια

ΜΟΥΖΑΚΙ -

ΜΟΝΗ ΚΟΙΜ. ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΓΚΟΥΡΑΣ

αναζήτηση μονοπατιού

Την Τετάρτη 12 Δεκέμβρη ομάδα του ΕΟΣΚ πραγματοποίησε πεζοπορία αναγνώρισης. Η αναχώρηση έγινε από το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Μουζακίου από όπου καθηγητής του κέντρου συνόδευσε τους πεζοπόρους στο πρώτο τμήμα της διαδρομής που χρησιμοποιείται για τις ανάγκες του Κέντρου, μέχρι το κιόσκι στα 260 μέτρα υψόμετρο. Από κει ακολούθησε αναζήτηση μονοπατιού με αποτέλεσμα μετά από μια ώρα περίπου να βρεθεί καλογραμμένο αλλά κλειστό σε πολλά σημεία από τη βλάστηση μονοπάτι που ανηφορίζει την ράχη μέχρι το διάσελο Τατάρνα (~625μ.). Εκεί βρίσκεται ένα διάσπαρτο από βράχια λιβάδι. Το μάτι περιπλανιέται σε γωνία 360 μοιρών, πραγματικό σημείο θέας. Χαμηλά το Μουζάκι και η κοιλάδες του Πάμισου και του Πορταϊκού. Βόρεια στον ορίζοντα ο Όλυμπος. Αριστερά η μονή της Γκούρας σε δασωμένη πλαγιά και από πίσω της προβάλλει ο χιονισμένος ορεινός όγκος του Κόζιακα. Κοιτώντας Νότια το βλέμμα αντικρίζει την κορυφογραμμή του Ιτάμου και τα βραχώδη τείχη του.

Στη συνέχει το μονοπάτι τραβερσάρει την πλαγιά με κατεύθυνση τη Μονή που την βλέπουμε συνεχώς μπροστά μας. Μετά λίγα λεπτά μια ευχάριστη έκπληξη, βρύση και ποτίστρα χτισμένα με λαξευμένη πέτρα. Το γάργαρο νερό μας ξεδιψάει τώρα, μέσα Δεκέμβρη, φανταστείτε το κατακαλόκαιρο που θα είναι πραγματικός θησαυρός. Η επιγραφή αναφέρει: "ΕΡΓΟΝ ΔΑΣΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ, ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΟΙΝ/ΤΟΣ ΠΟΡΤΗΣ, 1956".
Συνεχίζουμε την πορεία σε δάσος ήμερης καστανιάς και δρυός. Ερώτημα παραμένει η πορεία του τελευταίου κομματιού καθώς η ομάδα χάνει το μονοπάτι με αποτέλεσμα το τελευταίο πεντάλεπτο να κατεβεί όπως-όπως μέχρι την είσοδο της μονής. Εκεί βρίσκουμε ταμπελίτσα του ΟΠΟΠ Πύλης που δείχνει την διαδρομή από δω μέχρι το χωριό Πύλη. Εμείς δίνουμε ραντεβού ξανά ώστε σύντομα να λυθούν κάποιες απορίες σε δυο-τρία σημεία της διαδρομής και μετά να ακολουθήσει καθαρισμός και σήμανση αυτού του όμορφου μονοπατιού.
Η επιστροφή στο Μουζάκι έγινε με την βοήθεια των καθηγητών του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης με τη συνεργασία του οποίου προβλέπεται να ακολουθήσουν πολλές ακόμη δράσεις στην περιοχή.