Στον "Ελατάκο" με την Σχολή Ορεινής Πεζοπορίας του ΕΟΣΚ

Στο καταφύγιο μας στον "Ελατάκο"  το Σαββατοκύριακο 8-9 Δεκέμβρη έληξε η Σχολή Ορεινής Πεζοπορίας αρχαρίων που οργάνωσε ο  ΕΟΣΚ.
Είχαν προηγηθεί άλλες δυο πεζοπορίες (μια στο μονοπάτι Μικρή Λίμνη  - Μοσχάτο - Τσαρδάκι και μια ανάβαση στο Βουτσικάκι) και τρία θεωρητικά μαθήματα στο στέκι του ΕΟΣΚ.
Λεπτομέρειες για την Σχολή καθώς και τα ονόματα των αποφοίτων θα δημοσιευθούν σε επόμενο άρθρο.
Δείτε φωτογραφίες απο την εξόρμηση καθώς και δυο κείμενα από ''μαθητές'' της Σχολής.


1. Και να που φτάνει η στιγμή που επιστρέφεις και αρχίζουν οι γύρω σου να ρωτάνε...
Πως περάσατε;  Ήταν όμορφα; Τι είδατε;
..."Τι είδατε;;;!!!"
Κι άντε τώρα να βρεις τις κατάλληλες λέξεις και να τις δέσεις έτσι,
ώστε να μπορέσουν να σκιαγραφήσουν τις μαγικές εκείνες στιγμές εκεί ψηλά...
που όλα μοιάζουν αμελητέα μπροστά στο μεγαλείο της φύσης...!
Η μαγεία του βουνού είναι αδιανόητη και η έλξη του αδιάλειπτη!
Στέκεσαι κι απλώνεις το βλέμμα και μεθάει ο νους από εικόνες...
Αδειάζει το μυαλό από σκέψεις.
Φουσκώνουν τα πνευμόνια από οξυγόνο αμόλυντο...
Μόνο βαθιές αναπνοές! Τίποτα άλλο...
Γλυκό μούδιασμα!
Κι ένα πλατύ χαμόγελο που ξεκινά απ' τη μια άκρη του προσώπου και καταλήγει στην άλλη!
Κι αυτή η εκκωφαντική ησυχία που πλημμυρίζει όλο σου το είναι, ψυχή τε και σώματι!

"Οι ψηλές κορυφές είναι για δυνατές ψυχές"

...και έπεται συνέχεια...
«Ελατάκος» 8-9/12/2012
Λίλα & Θοδωρής  «μαθητές» της Σχολή Ορεινής Πεζοπορίας του ΕΟΣΚ
 
 
2. Στις 8 και 9 Δεκεμβρίου 2012 η Σχολή Ορεινής Πεζοπορίας αρχαρίων που οργάνωσε ο ΕΟΣΚ (Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Καρδίτσας) πραγματοποίησε την τρίτη και τελευταία εξόρμηση της Σχολής με προορισμό το καταφύγιο «Ελατάκος». Εννιά  μαθητές της Σχολής, επίδοξοι πεζοπόροι και ορειβάτες, συνοδευόμενοι από τα πολύπειρα μέλη του Συλλόγου, συνολικά 14 άτομα, είχαμε την τύχη να βρεθούμε σε ένα από τα ομορφότερα μέρη της περιοχής μας.
    Σάββατο: Αφετηρία το γνωστό σημείο της πλατείας Πλαστήρα. Πρόσωπα χαμογελαστά, με καλή διάθεση και λαχτάρα για το νέο εγχείρημα, πρωτόγνωρο για τους περισσότερους. Αναχωρήσαμε οδικώς μέσω Καστανιάς με προορισμό τα Ζυγογιαννέϊκα και μετά από μία 45λεπτη διαδρομή υπό συνεχή βροχόπτωση, φθάσαμε στο σημείο εκκίνησης.
    Εντοπίζουμε τμήμα του μονοπατιού Κ1 (Μπελοκομίτης - λίμνη- Ζυγογιαννέικα - καταφύγιο ''Ελατάκος''-πόρτες Αγράφων - Μπορλέρο - Έλατος) και μέσα από μια ωραία διαδρομή, άγνωστη στο ευρύ κοινό, χωρίς άγχος και βιασύνη, απαλλαγμένοι από το στρες της καθημερινότητας, πεζοπορούμε υπό τις συνεχείς οδηγίες και το άγρυπνο βλέμμα του Άκη. …… «Σκοπός είναι να περάσουμε καλά», … «Όλοι στο βουνό είμαστε ισότιμοι» …, «Μην αφήνετε το πάθος να κυριέψει τη λογική»… είναι μερικές σκέψεις που στροβιλίζουν ολοένα στο μυαλό μας.
    Στις ενδιάμεσες στάσεις, απαραίτητες για να πάρουμε τις ανάσες που χρειαζόμαστε, απολαμβάνουμε το απέραντο και σιωπηλό δάσος, που αρχίζει να ντύνεται στα λευκά. Το σκοτάδι αρχίζει να πέφτει, οπότε η χρήση φακού είναι επιβεβλημένη. Μία πομπή να περιπλανιέται στο δάσος, με φακούς τοποθετημένους στο μέτωπο, αποτελεί αν μη τι άλλο ένα θέαμα μαγικό. Ομάδα πειθαρχημένη και συγκροτημένη, σαν να είναι μαζί από καιρό, με εναλλαγές αρχηγού και «σκούπας» (οι πεζοπόροι και ορειβάτες γνωρίζουν καλά τι εννοώ), ακολουθεί το σηματοδοτημένο μονοπάτι, εύκολα και με ασφάλεια.
    Στο βάθος διακρίνουμε λιγοστό φως και ξαφνικά, σαν σκηνικό βγαλμένο από τα παραμύθια, ξεπροβάλλει το καταφύγιο στον Ελατάκο, τελικός προορισμός μας για την αποψινή νύκτα. Στριμωχνόμαστε γύρω από την ξυλόσομπα για να ζεσταθούμε, πίνουμε τσάι που μοσχοβολά και περιμένουμε καρτερικά να ετοιμαστεί το φαγητό. Οι παλαιότεροι έχουν μεριμνήσει για τα σχετικά με κάθε λεπτομέρεια.
    Ένα μικρό καταφύγιο, με περισσή όμως ζεστασιά και θαλπωρή, θα μας φιλοξενήσει αυτή την παγωμένη νύκτα, μακριά από τα φώτα και τη βοή της πόλης. Καλή παρέα, συνεχή πειράγματα και αστεία, αμέτρητες φωτογραφίες, άφθονο ποτό και φαγητό συνέθεσαν μία αξιόλογη βραδιά, πέρα από τα συνηθισμένα.
   Η ώρα πέρασε και κατάκοποι από την κούραση πέσαμε για ύπνο. Τρεις θαρραλέοι αποφάσισαν να στήσουν τις σκηνές τους και να κοιμηθούν έξω. Η θερμοκρασία έχει ήδη αγγίξει το 0. Αύριο μας περιμένει μία καινούρια μέρα
    Κυριακή: Τα πάντα είναι καλυμμένα από χιόνι!! Η παγωνιά μόλις ανοίγει η πόρτα εισέρχεται στο καταφύγιο και δυσκολεύει την απόφασή μας να σηκωθούμε. Δειλά-δειλά ντυνόμαστε, παίρνουμε ένα καλό πρωινό γεύμα για να μας «κρατήσει» το υπόλοιπο της ημέρας. Όλοι έχουν φέρει από κάτι και το προσφέρουν απλόχερα και με ευχαρίστηση και στον διπλανό τους. Είπαμε: «όλα είναι κοινά και λειτουργούμε ομαδικά».
    Ετοιμαζόμαστε, φοράμε ρούχα ζεστά και κατευθυνόμαστε στην Περδικόβρυση, έχοντας μαζί μας και καμιά εικοσαριά μπουκάλια για να αναπληρώσουμε για τους επόμενους το νερό που ξοδέψαμε.   Το χιόνι έχει φθάσει τους 30πόντους. Σε αρκετά σημεία η ανάβαση γίνεται δύσκολη λόγω του πυκνού χιονιού και των δυνατών ανέμων.
    Φτάνουμε σ ένα διάσελο όπου δεξιά μας είναι η κορυφή «Πετσαλούδα», αριστερά μας η κορυφή «Σουφλιστάρα» και στα πόδια μας καθώς ανοίγει σιγά-σιγά ο καιρός αχνοφαίνεται η λίμνη Πλαστήρα. Από ψηλά η θέα ανάμεσα από τα σύννεφα προς την λίμνη σου κόβει την ανάσα. Σκέψου να ήταν και πιο καθαρή η ατμόσφαιρα …
   Η έλλειψη του αναγκαίου εξοπλισμού μας οδηγεί στην απόφαση να γυρίσουμε πίσω. Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την πόλη, αφού κάναμε την αναγκαία στάση στο καταφύγιο για να μαζέψουμε τα πράγματα μας,  έχοντας ένα χαμόγελο ικανοποίησης ζωγραφισμένο στα πρόσωπά μας. Μία στάση στο Κτήμα Αλωνάκι σφράγισε την ημέρα κατά τον καλύτερο τρόπο.
    Τα μαθήματα και οι εξορμήσεις της Σχολής έφθασαν στο τέλος τους, η σχέση όμως που δημιουργήθηκε ανάμεσα σε μαθητές και μέλη του Συλλόγου, μόλις ξεκίνησε και έχει πολύ δρόμο. Η εμπειρία που αποκτήσαμε δεν συγκρίνεται με τίποτε, να είστε βέβαιοι γι’ αυτό. Επιστρέψαμε διαφορετικοί, καλύτεροι …
 Πέτρος Κουκουζέλης,  «μαθητής» της Σχολή Ορεινής Πεζοπορίας του ΕΟΣΚ