Την Κυριακή το
πρόγραμμα του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Καρδίτσας (ΕΟΣΚ) έγραφε ανάβαση
στην κορυφή ‘’Τσμι’’ της ανατολικής
Αργιθέας, η πρωινή παγωνιά όμως μας αποθάρρυνε, σκεφτόμενοι ότι έπρεπε να περάσουμε
από το διάσελο του Αγίου Νικολάου, και
έτσι αποφασίσαμε να αλλάξουμε διαδρομή και να ανεβούμε στον Ίταμο Μουζακίου, σε
ένα άγνωστο σε πολλούς βουνό, με χαμηλό μεν
υψόμετρο, αλλά με απότομη κλίση.
Ξεκινάμε από το Μουζάκι, με έντονη ανάβαση σε καλοδιατηρημένο μονοπάτι και στη συνέχεια διασχίζουμε ένα
κατάφυτο δάσος με καστανιές και βελανιδιές για να φτάσουμε σε διάσελο ανάμεσα
στις πολλές μυτερές κορφές του βουνού. Συνεχίζουμε στο δύσκολο, αλλά ιδιαίτερα
συναρπαστικό μέρος της διαδρομής. Απόκρημνοι βράχοι και θέα που κόβει την
ανάσα, συνθέτουν το σκηνικό που συναντάμε μέχρι την κορυφή του, το αρχαίο ‘’Αθήναιον’’ στα 1131
μέτρα, όπου συναντάμε τα ερείπια της ακρόπολης.
Το όνομά της το πήρε από ιερό αφιερωμένο
στη Θεά Αθηνά και είναι αρχαιοελληνική κατασκευή του 5 ου π.Χ.
αιώνα. Φτιάχτηκε από τους Αθαμάνες, ένα ηπειρωτικό φύλλο που κατοικούσε στην
περιοχή των σημερινών Τζουμέρκων, για να ελέγχουν την κίνηση στα στενά της
Πύλης, από το θεσσαλικό κάμπο προς την Ήπειρο. Πιθανολογείται και η ύπαρξη μιας
μικρής πόλης δίπλα στο φρούριο. Ο Φίλιππος Ε' κατέλαβε το φρούριο το 189 π.Χ.
στον πόλεμο κατά των Αθαμάνων. Τελικά, καταστράφηκε το 46 π.Χ. από τους Ρωμαίους του Ιουλίου Καίσαρα. Εδώ
κάνουμε στάση, βγάζουμε φωτογραφίες , και απολαμβάνουμε τη θέα. Όλος ο Θεσσαλικός κάμπος μέχρι
τους πρόποδες του Ολύμπου και του Κισσάβου βορειοανατολικά, η λίμνη Πλαστήρα και οι κορυφές των
Αγράφων νότια, τα βουνά της Πίνδου
δυτικά και οι βράχοι των Μετεώρων είναι στο
«πιάτο» μας.
Παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής, με πορεία προς νοτιοδυτικά. Πιο απότομη διαδρομή από αυτή της ανάβασης, πολλές φορές θα χρειαστεί να βάλουμε
χέρια και να κάνουμε καταρίχηση ανάμεσα σε απότομους βράχους, κατεβαίνουμε σε δάσος
από θεόρατες καστανιές, και στα πιο χαμηλά από αγριοκορομηλιές και αγριογκορτζιές και φτάνουμε στο γυναικείο μοναστήρι της Κοιμήσεως της
Θεοτόκου Γκούρας, με μοναδική θέα στον Θεσσαλικό κάμπο.
Η μονή ιδρύθηκε το 1743 με δαπάνη του άρχοντα
Δημάκη από το χωριό Χαλίκι του Ασπροποτάμου, σύμφωνα με μαρμάρινη επιγραφή που
βρίσκεται στο μοναστήρι. Το 1823 κάηκε από τον Σούτζε Κόρτζα, ενώ το 1854
καταστράφηκε και πάλι. Το 1864 αναστηλώθηκε για να πυρποληθεί και πάλι το 1878
γιατί χρησιμοποιήθηκε ως ορμητήριο των επαναστατών για την επίθεση εναντίον του
Μουζακίου. Ξαναχτίστηκε το1893 από τον νέο ηγούμενο Μελέτιο Καρανίκα. Τέλος το
1943 βομβαρδίστηκε και κάηκε από τους Γερμανούς, ενώ το 1960 κατέρρευσε ο
ετοιμόρροπος ναός, Με εντολή του αείμνηστου Μητροπολίτου Τρίκκης και Σταγών
Διονυσίου, το 1961 το μοναστήρι μετατράπηκε σε γυναικείο.
Επόμενη δραστηριότητα του ΕΟΣΚ, που θα είναι και η
τελευταία αυτού του χρόνου, είναι την
επόμενη Κυριακή 20 Δεκέμβρη, στην περιοχή του Σμοκόβου. Πρόκειται να γίνει μια εύκολη πεζοπορική
διαδρομή, ιδανική για αρχάριους και για παιδιά, που ξεκινά από τα λουτρά
Σμοκόβου,
ανεβαίνει στο κάστρο Μενελαΐδος (976 μ.) όπου υπάρχει μεγάλος
αρχαίος τειχισμένος οικισμός ο οποίος πιθανολογείται ότι ήκμασε κατά την
κλασική και ελληνιστική περίοδο, ενώ εικάζεται πως εδώ βρισκόταν η πρωτεύουσα
των Δολόπων, η Μενελαΐδα. Για πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής
στα τηλ: 6977706540
.
.JPG)
