Στην 15η διεθνή συνάντηση κατάβασης φαραγγιών (Canyoning) ο ΕΟΣΚ

Στην 15η διεθνή συνάντηση κατάβασης φαραγγιών (Canyoning) συμμετείχε ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Καρδίτσας

Επιτέλους έφτασε η δραστηριότητα που όλοι οι “τρελαμένοι” με το Canyoning* του ΕΟΣΚ περιμέναμε πως και πως.
Την 15η διεθνή συνάντηση Κατάβασης φαραγγιών (Canyoning) που διοργάνωνε η Associazione Italiana Canyoning (AIC), που θα λάβαινε χώρα στην κοινότητα του Delebio της επαρχίας Valtellina του Sondrio στην Βόρειο Ιταλία - Λομβαρδία, μια ανάσα από την φημισμένη λίμνη Κόμο και σχεδόν στα σύνορα με την Ελβετία.














Οι συζητήσεις και τα σχέδια για την συμμετοχή μας στην διοργάνωση “ζυμωνόταν” πολλούς μήνες πριν γιατί ήταν πολλά αυτά που έπρεπε να κανονιστούν. Εγγραφές, άδειες από τις δουλειές μας, να τακτοποιηθούν οι οικογένειες που έμεναν πίσω, να κάνουμε το κουμάντο μας για τα οικονομικά κλπ. Μετά να δούμε πόσοι θα ερχόταν τελικά και να κανονιστούν και τα ανάλογα αυτοκίνητα καθώς και τα εφόδια και κατασκηνωτικά υλικά που θα παίρναμε μαζί μας.
Τελικά περίπου ένα μήνα πριν όλα φιξαρίστηκαν. Ο ΕΟΣΚ με οχτώ μέλη του από το τμήμα Canyoning ήταν η μοναδική Ελληνική αποστολή που συμμετείχε στην διεθνή συνάντηση που την αποτελούσαν οι  Ευτύχιος Ευτυχιάδης (αρχηγός αποστολής), Μιχάλης Γκαραγκάνης, Αντωνέλλα Δημητριάδη, Αλέκος Ζαχαρής, Αποστόλης Κηρύκος, Αποστόλης Μπρακατσούλας, Στεφανία Δανίκα ενώ την ομάδα συνόδευε και ο πρόεδρος του ΕΟΣΚ Παντελής Μανώλης ο οποίος όμως, λόγω παλαιότερου  τραυματισμού, δεν θα λάμβανε μέρος σε Όλοι ήμασταν γνωστοί μεταξύ μας χρόνια, από τόσες και τόσες καταβάσεις και αναβάσεις, η χημεία μεταξύ μας άριστη και ήταν δεδομένο ότι θα περνούσαμε πολύ καλά.
Την μεγάλη μέρα, την Παρασκευή 4 Αυγούστου, φορτωθήκαμε στα αυτοκίνητα και ξεκινήσαμε για το λιμάνι της Ηγουμενίτσας από όπου και αναχωρήσαμε κοντά τα μεσάνυχτα για την Ανκόνα.
Το ταξίδι μεγάλο -πάνω από 16 ώρες- αλλά τα εφόδια (στερεά και υγρά) που είχαμε μαζί μας το έκαναν αρκετά υποφερτό.
Φτάσαμε στην Ανκόνα αργά το μεσημέρι του Σαββάτου και  σύντομα πιάσαμε την Autostrada και ξεκινήσαμε για το μεγάλο ταξίδι των 540 χιλιομέτρων προς τον τόπο της διοργάνωσης. Στο Delebio φτάσαμε αργά το βράδυ, όπως άλλωστε περιμέναμε και τακτοποιηθήκαμε όπως - όπως στον χώρο κατασκήνωσης και πέσαμε να ξεκουραστούμε από το μεγάλο ταξίδι.
Το πρωί της Κυριακής πήγαμε στην γραμματεία για να ολοκληρώσουμε την διαδικασία εγγραφής και διαπίστευσης μας στην διοργάνωση και να λάβουμε το σχετικό συνοδευτικό ενημερωτικό και υποστηρικτικό υλικό. Η όλη διαδικασία μας πήρε αρκετή ώρα και στο μεταξύ άρχισε και να βρέχει οπότε το πήραμε απόφαση πως εκείνη η μέρα δεν θα είχε φαράγγι, κάτι το οποίο ψιλοπεριμέναμε. Έτσι αφού ολοκληρώσαμε την τακτοποίησή μας πήγαμε μια βόλτα για περιήγηση στην “πρωτεύουσα” της επαρχίας Valtellina το Sondrio, γύρω στα 45 χιλιόμετρα ανατολικά από το Delebio. Πρόκειται για πολύ ωραία πόλη με χαρακτήρα, με την χαρακτηριστική δόμηση των μεσαιωνικών ευρωπαϊκών πόλεων στο ιστορικό της κέντρο που αντλεί την καταγωγή τής από τους Ρωμαϊκούς χρόνους και την διασχίζει ο ποταμός Adda που πηγάζει από την Ελβετία.
Την επόμενη ο καιρός βελτιώθηκε αισθητά οπότε ήταν καιρός για φαράγγια!! Τρεις από εμάς (Ευτυχιάδης, Δημητριάδη, Γκαραγκάνης) είχαμε ξαναβρεθεί στην περιοχή και παλιότερα σε αντίστοιχη συνάντηση το 2013 και είχαμε “ανοιχτούς λογαριασμούς” με φαράγγια της περιοχής που δεν είχαμε προλάβει να κατέβουμε τότε. Το κυριότερο ήταν το 3ο τμήμα του φημισμένου φαραγγιού BODENGO της ομώνυμης κοιλάδας γνωστό απλά ως BODENGO 3. Έτσι ολόκληρη η ομάδα αφού ετοιμάστηκε ξεκίνησε για την Val Bodengo και μπήκαμε με ανυπομονησία στο φαράγγι, το οποίο ξεκινούσε από μια θέση στην οποία βρίσκεται μια παλιά Ρωμαϊκή γέφυρα (Ponte Romana). Πρόκειται για ένα μεγάλο και δύσκολο τεχνικά φαράγγι, με μεγάλα κατεβάσματα, αλλαγές στον αέρα, δύσκολες τραβέρσες, υπολογίσιμο νερό, με αρκετά μεγάλο σε μήκος δύσκολο περπάτημα και σκαρφάλωμα σε μεγάλο βράχια που βρίσκονται στην κοίτη του. Εξαιτίας κάποιας λάθος πληροφόρησης που αναγραφόταν στο σχετικό εγχειρίδιο της διοργάνωσης, το φαράγγι αποδείχτηκε χρονικά πολύ μεγαλύτερο στο χρόνο διασχισής του από όσο έλεγε το εγχειρίδιο, με αποτέλεσμα να μας πάρει η νύχτα και να αναγκαστούμε να τελειώσουμε το φαράγγι με την χρήση των φακών κεφαλής. Μια πάρα πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα εμπειρία, ιδιαίτερα για όσους δεν είχαν βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση, αλλά η οποία καλό θα ήταν να έλειπε.
Την επόμενη μέρα ο καιρός κρατούσε ακόμα καλά αλλά είπαμε να κάνουμε ένα συγκριτικά μικρό φαράγγι, πολύ κοντά στο Delebio, το φαράγγι της LESINA στην ομώνυμη κοιλάδα. Έτσι όλη η ομάδα ξεκίνησε για το φαράγγι, εκτός από τον Αποστόλη που θέλησε να ξεκουράσει το χέρι του που ανάρρωνε από έναν τραυματισμό και είχε καταπονηθεί στο εξαιρετικά απαιτητικό Bodengo 3. Ήταν ένα πολύ όμορφο και καταπράσινο φαράγγι, με αρκετό νερό, μέτρια σε ύψος κατεβάσματα με έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Η κατάβαση του ήταν μια ευχάριστη ξεκούραση μετά τον “γολγοθά” του Bodengo αλλά επισκιάστηκε από ένα δυσάρεστο γεγονός, ένα άσχημο διάστρεμμα του Αλέκου στον αστράγαλο, που τον έβγαλε δυστυχώς off για την υπόλοιποη διοργάνωση.
Στο μεταξύ ο καιρός επιδεινωνόταν συνεχώς με δυνατούς ανέμους και βροχές, με αποτέλεσμα δυο από τις σκηνές μας να καταρρεύσουν και να πλημμυρίσουν πράγμα που δυσχέρανε πολύ την διαμονή μας, δημιουργώντας εκνευρισμό και κακή ψυχολογία αναγκάζοντας κάποιους να μετακινηθούν σε άλλες σκηνές ή να διανυκτερεύσουν στα αυτοκίνητα μέχρι να κοπάσει η καταιγίδα και να συμμαζευτούμε. Με τα πολλά τακτοποιήθηκαν τα προβλήματα και δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα άλλο παρά να βλέπουμε την βροχή να πέφτει και να ελπίζουμε να σταματήσει μπας και κάνουμε κανένα φαράγγι. Στο μεταξύ σκεφτόμασταν συνεχώς και τς μελλοντικές καταβάσεις μας και το πόσο και πως θα επηρεαζόταν από τον απίστευτο όγκο νερού που έπεσε και σε ποια φαράγγια θα μπορούσαμε τελικά να μπούμε.
Την επόμενη μέρα 9/8 ο καιρός δεν μας τα έλεγε καλά από το πρωί, αλλά είχε σταματήσει η βροχή προσωρινά. Οι περισσότεροι της ομάδα αποφάσισαν να μην το ρισκάρουν να μπουν σε φαράγγι, βλέποντας και τον κλειστό καιρό και ξεκίνησαν για τουρισμό στην λίμνη Κόμο. Τρεις από εμάς (Δανίκα, Γκαραγκάνης, Δημητριάδη) αποφασίσαμε να προσκολληθούμε σε μια ομάδα μεικτής εθνικότητας (Γερμανοί, Αυστραλοί, Ιταλοί, Γάλλοι) που θα προσπαθούσαν να κατεβούν τα φαράγγι του ACQUADURO στην Val Biandino. Μόλις προσεγγίσαμε την είσοδο ξεκίνησε καταρρακτώδης βροχή με χαλάζι(!), ανέβηκε δραματικά η στάθμη του νερού στο φαράγγι και εγκαταλείφθηκε το εγχείρημα...Έτσι πήγαμε και οι υπόλοιποι να βρούμε τους άλλους στο Κόμο.
Την άλλη μέρα (10/8) ο καιρός έστρωσε κάπως και είπαμε να κάνουμε το φαράγγι του ACQUADURO που δεν μπορέσαμε την προηγούμενη με την άλλη ομάδα. Έτσι αφού φτάσαμε στο χωριό Introbio στην επαρχία του Lecco  και επιθεωρήσαμε τα νερά της εξόδου, αποφασίσαμε να μπούμε. Αυτήν την φορά θα μπαίναμε μέσα μόλις 4 (Ευτυχιάδης, Γκαραγκάνης, Δανίκα, Δημητριάδη) αφού οι υπόλοιποι (Ζαχαρής, Μπρακατσούλας, Κηρύκος, Μανώλης) αποφάσισαν να κάνουν πεζοπορία στην περιοχή και να ανεβούν στο καταφύγιο Buzzoni στα 1600 μέτρα.
Το φαράγγι, το οποίο ξεκινάει από μεγάλο υψόμετρο (πάνω από 1000 μέτρα) αποδείχτηκε πάρα πολύ καλό, με αρκετό κρύο νερό, στενά μαιανδρικά κομμάτια εξαιρετικής ομορφιάς, σε ένα καταπράσινο τοπίο και με έναν πολύ ωραίο μεγάλο 60μετρο καταρράκτη, ο οποίος αποδείχτηκε ότι είχε και μια αλλαγή στον αέρα που δεν την ξέραμε (δεν το έλεγε ο οδηγός κατάβασης, ακόμα ένα “φάουλ” των διοργανωτών).
Μετά την επιστροφή και των δύο ομάδων επισκεφτήκαμε πάλι το Sondrio στο οποίο είχε φεστιβάλ καλοκαιριού με διάφορες εκδηλώσεις που περιελάμβαναν συναυλίες στους δρόμους και γευσιγνωσία κρασιών τοπικών παραγωγών της Valtellina.
Την επόμενη μέρα (11/8) αποχαιρετήσαμε τον Παντελή, τον Αλέκο και τον Αποστόλη Κηρύκο, εφόσον αποφάσισαν να μην μείνουν άλλο στο Delebio και στην συνάντηση αλλά να κινηθούν ανατολικά προς την περιοχή του Trento των ‘Αλπεων για να κάνουν εκεί περιήγηση και μια διανυκτέρευση και να προωθηθούν από εκεί στην Ancona για την επιστροφή τους την μεθεπόμενη.
Αυτή την μέρα το πρόγραμμα έλεγε BODENGO 2. Το συγκεκριμένο φαράγγι, οι τρεις που ήμασταν στην περιοχή το 2013 το είχαμε ξανακάνει, αλλά ήταν τόσο ωραίο που θέλαμε να το ξανακάνουμε και να δώσουμε και στην υπόλοιπη ομάδα την ευκαιρία να το απολαύσει. Δυστυχώς όμως ο καιρός είχε άλλα σχέδια. Μόλις φτάσαμε στην πόλη της Gordona και επιθεωρήσαμε τα νερά της εξόδου του Bodengo διαπιστώσαμε από την υπερχείλιση του φράγματος στο τέλος, ότι ήταν τουλάχιστον διπλάσια από εκείνα που συναντήσαμε την Δευτέρα όταν κάναμε το 3ο τμήμα του. Αυτήν ήταν μια αρχική ένδειξη για το πόσο οι συνεχόμενες βροχές αύξησαν την παροχή  του φαραγγιού. Αποφασίσαμε να πάμε στην είσοδο και να δούμε και τα νερά του 2ου τμήματος από κοντά επειδή το 2ο τμήμα έχει λιγότερα νερά από το 3ο και να αποφασίσουμε εκεί. Διαπιστώσαμε ότι τα νερά ήταν οριακά διαχειρίσιμα και είπαμε να το προσπαθήσουμε βλέποντας και τον καιρό. Εκείνη την στιγμή άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς με την θερμοκρασία να έχει πέσει αισθητά. Κρίνοντας ότι η κατάσταση θα χειροτέρευε αποφασίσαμε να βγούμε. Αφού αλλάξαμε πήγαμε να καθίσουμε για έναν καφέ στην ιστορική Trattoria DUNADIV. Το εν λόγω εστιατόριο έχει εκπληκτική θέα στην Val Chiavenna και στον εντυπωσιακό ορεινό όγκο που την περικλείει. Ιδιοκτήτης της ταβέρνας ο θρυλικός Pasquallino, “τοτεμική” μορφή της περιοχής. Μόλις καθάρισε μετά από καμιά ώρα ο καιρός είδαμε έκπληκτοι ότι στα βουνά της Ελβετίας στα βόρεια είχε...χιονίσει(!!) κατά τόπους σε υψόμετρα άνω των 2500 μέτρων. Στην συνέχεια κάναμε περιήγηση στην ιστορική ρωμαϊκή πόλη της Chiavenna, που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τα Ελβετικά σύνορα. Για να πάρετε μια ιδέα το St Moritz το γνωστό ορεινό κοσμοπολίτικο θέρετρο της Ελβετίας απέχει μόλις 40 χιλιόμετρα από την Chiavenna.
Η επόμενη μέρα (12/8) ήταν και η τελευταία της διοργάνωσης και ο βελτιωμένος καιρός μας έδινε την ευκαιρία για να μπούμε επιτέλους στο Bodengo 2. Η ομάδα μας ξεκίνησε νωρίς - νωρίς για το φαράγγι για να προλάβουμε κανένα καπρίτσιο του καιρού. Και αυτήν την φορά ήμασταν μόνο 4 εφόσον η Στεφανία αποφάσισε να πάει με μια άλλη ομάδα μεικτή και να κατέβει το φαράγγι του Boazzo στην περιοχή του Lecco.
Αυτήν την φορά το φαράγγι μας αποζημίωσε για την απογοήτευση της προηγούμενης Ήταν ίσως η απολαυστικότερη κατάβαση μας στην συνάντηση. Ένα φαράγγι εκπληκτικής φυσικής ομορφιάς, με υπέροχα πετρώματα, που ξεκινάει από τα 930 μέτρα, με ΠΟΛΥ και κρύο νερό, υδροδυναμικά φαινόμενα, μεγάλα τεχνικά jump και τσουλήθρες μέσα σε βάθρες που αφρίζουν από τους καταρράκτες και πολύ κολύμπι. Πραγματικά τέλειο και ο καλύτερος τρόπος για να κλείσει η συνάντηση.
Το βράδυ ήταν το καθιερωμένο αποχαιρετιστήριο πάρτυ της διοργάνωσης με πολύ φαγητό και ποτό υπό τους ήχους live Rock’n Roll ορχήστρας. Οι διακόσιοι και πλέον συμμετέχοντες στην διοργάνωση διασκέδασαν και γλέντησαν μέχρι αργά.
Όλα τα ωραία όμως έχουν ένα τέλος, έτσι την επόμενη (13/8) είχαμε μπροστά μας το επίπονο έργο του ξεσηκώματος της κατασκήνωσης και της τακτοποίησης στα αυτοκίνητα, για να ξεκινήσει το ταξίδι της επιστροφής.
Μετά από ένα σχεδόν 6ωρο ταξίδι φορτώσαμε τα οχήματα στο Ferry στην Ανκόνα και ξεκινήσαμε για πίσω. Φτάσαμε στην Ελλάδα την επόμενη μέσα σε ένα λαμπρό και καυτό ήλιο μην μπορώντας να πιστέψουμε ότι πριν από δύο μόλις μέρες είχαμε πνιγεί σχεδόν στην βροχή και την υγρασία της Λομβαρδίας.
Για να μην μας έρθει στραβά η επιστροφή κάναμε και μια παράκαμψη να βουτήξουμε λίγο στα παγωμένα νερά του Αχέροντα και έτσι αναζωογονημένοι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
Με εξαίρεση κάποια παράπονα που είχαμε από τους διοργανωτές πάνω σε τεχνικά θέματα, τόσο πληροφόρησης όσο και παροχών, περάσαμε πιστεύω εξαιρετικά. Η παρέα μας ήταν φοβερή και μας αποζημίωσε σε μεγάλο βαθμό για τς χαμένες μέρες των καταβάσεων εξαιτίας του καιρού, με τον οποίο δεν μπορεί κανείς να τα βάλει.
Είμαστε εν αναμονή νέων παρόμοιων φαραγγο- εξορμήσεων.

Για το τμήμα Canyoning του ΕΟΣΚ
Μιχάλης Γκαραγκάνης

*Το Canyoning (η κατάβαση φαραγγιών με χρήση τεχνικών μέσων) είναι μια αθλητική δραστηριότητα σχετικά καινούρια στην χώρα μας και ελάχιστοι, συγκριτικά με τα άλλα αθλήματα βουνού, είναι αυτοί που ασχολούνται με αυτήν.
Ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Καρδίτσας είναι από τους ελάχιστους περιφερειακούς συλλόγους με μεγάλη παρουσία σε αυτόν τον τομέα έχοντας στις τάξεις του αρκετά άτομα που ασχολούνται με το συγκεκριμένο άθλημα και μάλιστα σε αρκετά υψηλό επίπεδο, έχοντας πραγματοποιήσει εκατοντάδες καταβάσεις στα μεγαλύτερα και τεχνικότερα φαράγγια της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Έχει επίσης διοργανώσει με επιτυχία τα τελευταία 5 χρόνια, τρεις σχολές επιπέδου αυτονόμων Canyoning με αρκετούς αποφοίτους οι οποίοι συνέχισαν την δραστηριότητά τους εντός και εκτός συλλόγου.
Επίσης κάθε χρόνο στο επίσημο πρόγραμμα του ΕΟΣΚ περιλαμβάνονται και αρκετές καταβάσεις φαραγγιών όλων των επιπέδων ανοιχτές σε όλα τα μέλη του υπό προϋποθέσεις, το δε τμήμα Canyoning του συλλόγου πραγματοποιεί συνεχώς καταβάσεις και εκτός προγράμματος αυξάνοντας την εμπειρία όλης της ομάδας

Ετικέτες , , , , ,